หน้า:กาพย์ห่อโคลงเห่เรือ - ๒๔๕๑.pdf/22

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๘
จินตกระวีนิพนธ์
ผลเงาะไม่งามแงะ มล่อนเมล็ดและเหลือปัญญา
หวนเห็นเช่นรจนา จ๋าเจ้าเงาะเพราะเห็นงาม
สละสำแลงผล คิดลำต้นแน่นหนาหนาม
ถ้าทิ่มปิ้มปืนกาม นามสละมละเมตตา
โคลง
สังขยาน่าไข่คุ้น เคยมี
แกมกับเข้าเหนียวสี โสกย้อม
เปนนัยนำวาที สมรแม่ มาแม่
แถลงว่าโศกเสมอพร้อม เพียบเว้อกอร
กาพย์
สังขยาหน้าตั้งไข่ เข้าเหนียวใส่สีโสกแสดง
เปนนัยไม่เคลือบแคลง แจ้งว่าเจ้าเศร้าโศกเหลือ
ซ่าหริ่มลิ้มหวานล้ำ แซกใส่น้ำกระทิเจือ
วิตกอกแห้งเครือ ได้เสพย์หริ่มพิมเสนโรย
รำเจียกชื่อขนม นึกโฉมฉมหอมชวยโชย
ไกลกลิ่นดิ้นแดโดย โหยไห้หาบุหงางาม
มัดสะกอดกอดอย่างไร น่าสงสัยใคร่ขอถาม
กอดเคล้นจะเห็นความ ขนมนามนี้ยังแคลง