หน้า:พงศาวดาร - ศธ (๑) - ๒๔๔๔.pdf/19

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
พระราชพงษาวดารสังเขป

แผ่นดินสมเด็จพระราเมศวร.

ลุศักราช ๗๓๑ ปีรกา เอกศก, สมเด็จพระรามาธิบดีเสด็จสวรรคต, อยู่ในราชสมบัติ ๒๐ ปี, พระชนม์ได้ ๙๖ พรรษา จึ่งสมเด็จพระราเมศวรราชบุตร, ลงมาจากเมืองลพบุรี ขึ้นเสวยราชสมบัติ

แผ่นดินสมเด็จพระบรมราชาธิราช.

ครั้นลุศักราช ๗๓๒ ปีจอ โทศก. สมเด็จพระบรมราชาธิราชผู้เปนพระเจ้าลุง, เสด็จเข้ามาแต่เมืองสุพรรณบูรี สมเด็จพระราชเมศวรก็ถวายราชสมบัติแด่สมเด็จพระปีตุลาธิราช, แล้วเสด็จกลับไปเมืองลพบูรี. สมเด็จพระบรมราชาธิราช, ก็เสวยราชสมบัติณะกรุงฯ เสด็จขึ้นไปตีหัวเมืองฝ่ายหนึ่งทั้งปวง. คีอ เมืองนครพังคา, เมืองแซงเซา, เมืองชากังราว เปนหลายครั้ง ครั้งหลัง เสด็จไปตีเมืองนครลำปาง, แลหมื่นนครเจ้าเมืองออกมาถวายบังคม. แล้วทัพหลวงเสด็จกลับคืนพระนคร.

แผ่นดินเจ้าท้องลั่น, แลสมเด็จพระราเมศวรจับฆ่าเสีย, แล้วท่านขึ้นเสวยราชสมบัติ, เปนครั้งที่สอง.

ลุศักราช ๗๔๔ ปีจอ จัตวาศก, สมเด็จพระบรมราชาธิราชเจ้าเสด็จสวรรคต, อยู่ในราชสมบัติสิบสามปี. แต่พระชนมายุ, เท่าใดมิได้ปรากฎในพระราชพงษาวดาร. จึ่งเจ้าทองจันราชบุตร ไนยหนึ่งว่า เจ้าทองลั่น พระชนม์ได้สิบห้าพรรษา, ขึ้นเสวยราชได้เจ็ดวัน.