หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
วันที่ ๒๐ ธันวาคม ๒๔๕๗
เล่ม ๓๑ น่า ๔๗๐
ราชกิจจานุเบกษา
มาตรา ๒๑ | ในคดีใด ๆ ที่ฟ้องร้องกันด้วยเรื่องล่วงเลมิดกรรมสิทธิ์นั้น โจทย์หาจำเปนจะต้องพิสูตร์ว่าการล่วงเลมิดนั้นได้เปนไปโดยแกล้งไม่ แม้ความเจตนาสุจริต ก็จะไม่มีผลที่เปนเหตุให้แก้ตัวได้ ทั้งจะต้องเปนข้อสันนิษฐานได้ว่า ผู้ล่วงเลมิดได้มีเจตนาร้ายที่จะให้เกิดความเสียหายขึ้นเพราะการล่วงเลมิดแห่งกิจการนั้นด้วย |
มาตรา ๒๒ | บรรดาบุคคลที่จะได้รับกรรมสิทธิ์นั้น ท่านให้พึงเขียนแซกข้อความลงในหนังสือที่ตนจะร้องขอกรรมสิทธิ์ที่น่าหนังสือ หรือที่ใบปกน่าสมุด หรือส่วนใด ๆ ของสมุดที่จะเห็นได้โดยง่ายนั้น เปนคำว่า "มีกรรมสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติ" |
ประกาศมาณวันที่ ๑๖ ธันวาคม พระพุทธศักราช ๒๔๕๗ เปนวันที่ ๑๔๙๗ หรือปีที่ ๕ ในรัชกาลปัตยุบันนี้ |