มิได้บาดเจ็บกาย แต่สู้รบกับพลพม่าฆ่าฟันพม่าเสียเปนอันมากจนสิ้นกำลัง พลพม่ามากกว่ามากเยียดยัดหนุนเนื่องกันเข้ามาห้อมล้อมจับเปนได้สิ้น ชวนกันทุบตีฟันแทงมิได้เข้าก็จับมัดไว้ ฝ่ายกองทัพไทยซึ่งยกติดตามมาข้างหลังจะแหกเข้าค่ายพม่า ๆ ต้านทานสู้รบเปนสามารถ จะหักเข้ามิได้ก็ถอยออกไป แล้วให้ม้าใช้รีบไปแจ้งราชการแก่ท่านแม่ทัพ ๆ จึงสั่งพระสุรินทรภักดีนายกองเกียกกายให้ยกหนุนมาช่วยแก้เอาพระยาสีหาราชเดโชคืนมาให้จงได้ แล้วแต่งหนังสือบอกให้ม้าเร็ว ๓๐ ม้าถือรีบลงมายังกรุงเทพมหานครกราบบังคมทูลพระกรุณาให้ทราบ สมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวได้ทรงทราบว่า เสียพระยาสีหราชเดโชข้าศึกจับไปได้ ก็ตกพระไทยนัก จึงดำรัศสั่งตำรวจให้ออกไปนิมนต์พระพิมลธรรมราชาคณะวัดระฆังเข้ามาจะให้จับยามดูให้รู้เหตุตระหนักแน่ ด้วยพระพิมลธรรมราชาคณะองค์นี้ดูยามแม่นนัก ได้เคยทรงเชื่อถือมาแต่ก่อน ครั้นพระผู้เปนเจ้าเข้ามาถึงพระราชนิเวศ นั่งเหนืออาศน จึงตรัศบอกว่า บัดนี้ พม่าข้าศึกจับพระยาสีหราชเดโชทหารเอกเราไปได้ จะเปนตายประการใด ขอนิมนต์พระผู้เปนเจ้าพิจารณาดูให้รู้เปนแน่ พระพิมลธรรมจึงพิจารณาตามยามตรีเนตร ก็รู้แจ้งในยามนั้น แล้วถวายพระพรพยากรณ์ว่า ซึ่งพระยาสีหราชโดชข้าศึกจับไปได้นั้นก็จริง แต่ทว่าบัดนี้ แก้ตัวออกได้พ้นจากอำนาจข้าศึกแล้ว กลับได้ไชยชำนะแลได้ลาภเปนอันมากอิก พระราชสมภารเจ้าอย่าทรงพระวิตกเสียพระไทยเลย ในยามนี้หาอันตรายมิได้เปนแท้.
๏ฝ่ายข้างกองทัพพม่า ครั้นจับพระยาสีหราชเดโชแลพวกทหารไทย ๕๐๐ พันธนาไว้ได้สิ้นแล้ว ก็จัดแจงกันจะให้คุมตัวส่งเข้าไปใน
