หน้า:พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา ภาค ๒ (๒๔๕๕) b.pdf/115

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๗๘

ขนเอาสิ่งของทั้งหลายอันมีในค่ายน่านั้นออกมาไว้ณค่ายชั้นนอกอันไกลให้สิ้น แลให้พลทหารซึ่งรักษาค่ายน่าทั้งหลายนั้นถอยออกมาซุ่มอยู่ค่ายชั้นนอก แลให้บริโภคโภชนาหารอิ่มหนำสำราญ แล้วจึงตกแต่งกายสรวมใส่เครื่องรบตระเตรียมช้างม้าเครื่องสาตราวุธทั้งปวงให้พร้อมเสร็จ แล้วให้แบ่งช้างม้าพลาพลเดินเท้าสองหมื่นสรรพไปด้วยเครื่องสรรพยุทธยกไปซุ่มอยู่โดยสองข้างเมืองนั้น ฝ่ายพลทหารซึ่งซุ่มอยู่ในค่ายนั้นก็ให้ประจุปืนขึ้นนกสับทั้งปวงให้พร้อมไว้ทุกค่าย แล้วปิดประตูค่ายเสีย เพลาสองยาม จึงจุดปืนใหญ่น้อยยิงระดมขึ้น แลให้จุดเพลิงเผาเชื้ออันกองรายไว้หลังค่ายทั้งหลายขึ้นในขณะนั้น แลแสงเพลิงนั้นก็จะสว่างปรากฎเข้าไปในเมือง ชาวเมืองได้ยินเสียงปืนแลเห็นแสงเพลิงดังนั้นจะสำคัญว่า กองทัพเราล่าหนีไปแล้ว ก็จะดีใจ แลจะเปิดประตูเมืองชวนกันออกมายังค่ายเราเพื่อปราถนาจะเก็บเอาสิ่งของ ฝ่ายกองทัพเราทั้งหลายซึ่งซุ่มอยู่ในค่ายนอกค่ายนั้นก็จะได้ทีพร้อมกัน แลจะไล่พิฆาฎฆ่าชาวเมืองทั้งหลายล้มตายด้วยอาวุธสั้นยาวต่าง ๆ เปนอันมาก ฝ่ายพม่าก็จะครั่นคร้ามขามกลัวลง ถึงเราจะล่าทัพโดยจริง ก็จะสำคัญว่าฬ่อลวงอิก แลจะเข็ดขยาดมิอาจออกมาติดตามได้ กองทัพเราก็จะยกไปโดยสดวก แลซึ่งเราว่ามาทั้งนี้ ท่านทั้งหลายจะเห็นประการใด จึงท้าวพระยานายทัพนายกองทั้งปวงก็เห็นพร้อมโดยความคิดเจ้าพระยาโกษาแม่ทัพหลวง แลกระทำตามถ้อยคำทั้งปวงเสร็จสิ้นทุกประการ ฝ่ายพม่าชาวเมืองทั้งหลายมิได้รู้ในอุบาย ครั้นเห็นแสงเพลิงแลได้ยินเสียงปืนดังนั้นก็สำคัญว่า กองทัพล่าหนีไปแล้ว ก็มีความยินดีนัก ต่างคนต่างอดอาหารกันดาร