ฤกษ์ดี นางประสูตรบุตรชายกอปรด้วยศิริวรรณลักษณเปนอันดี บิดาให้นามบัญญัติชื่อ เจ้าเดื่อ ครั้นค่อยรู้ความแล้ว ก็สำคัญเอาพระเพทราชาว่าเปนบิดา แลรักใคร่สนิทติดพัน จนไวยวัฒนาขึ้น ก็มีสติปัญญาแกล้วกล้าอาจหาญยิ่งนัก จึงพระเพทราชาก็นำเอานายเดื่อผู้บุตรเลี้ยงเข้าไปถวายตัวเปนมหาดเล็ก แลให้กระทำราชการสนองพระเดชพระคุณ สมเด็จบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวก็ทรงพระการุญภาพแก่นายเดื่อมหาดเล็กนั้นเปนอันมาก มีพระราชดำริห์จะใคร่ให้เจ้าตัวรู้ว่าเปนพระเจ้าลูกเธอ แลทรงพระกรุณาดำรัศให้เจ้าพนักงานเชิญเอาพระฉายมาตั้ง ก็ทรงส่องพระฉาย แล้วกวักพระหัดถ์ตรัศเรียกนายเดื่อมหาดเล็กเข้าไปให้ใกล้พระองค์ แล้วก็ดำรัศว่า เองจงดูเงากระจกเถิด นายเดื่อมหาดเล็กนั้นก็คลานเข้าไปส่องพระฉายด้วยพระองค์ก็เห็นเงาเหมือนดังนั้น แล้วก็มีพระราชโองการตรัศถามว่า เองเห็นรูปเรากับรูปของเองนั้นเปนอย่างไรกันบ้าง จึงนายเดื่อมหาดเล็กก็กราบทูลพระกรุณาว่า รูปทั้งสองอันปรากฎอยู่ในพระฉายนั้นมีพรรณสัณฐานคล้ายคลึงกัน สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวตรัศได้ทรงฟังดังนั้นก็ทรงพระเมตตาภาวแก่นายเดื่อมหาดเล็กซึ่งเปนพระราชบุตรนั้นยิ่งนัก ทรงพระกรุณาดำรัศพระราชทานโอวาทานุสาสน แลใช้ในกิจราชการทั้งปวง แล้วพระราชทานเสื้อผ้าเข้าของเงินทองเปนอันมาก ส่วนนายเดื่อมหาดเล็กก็รู้ตัวว่าเปนพระเจ้าลูกเธอโดยพระราชอุบายในวันอันส่องพระฉายนั้น แลบังเกิดทิฐิมานะขึ้นเปนอันมาก ก็บริโภคโภชนาหารในพระสุพรรณภาชนอันเหลือเสวยนั้น แลเอาพระภูษาทรงซึ่งเจ้าพนักงานตากไว้นั้นมานุ่งห่ม ผู้ใดจะว่ากล่าวก็มิได้ฟัง แต่ทำมาดังนั้นเปนหลายครั้ง
