หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๒๐
พระเจ้าอยู่หัวก็สวรรคตในเพลาวันนั้น เปนวันพฤหัศบดี เดือนห้า แรมสามค่ำ ศักราช ๑๐๔๔ ปีจอ จัตวาศก[1] พระบาทบรมนารถนารายน์ราชบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวพระชัณษาวอก จัตวาศก แรกเสด็จเสวยราชสมบัตินั้น พระชนม์ได้ ๒๕ พระพรรษา เสด็จดำรงราชอาณาจักรอยู่ได้ ๒๖ พระพรรษา ขณะสวรรคตณพระที่นั่งสุธาสวรรย์มหาปราสาท สิริพระชนม์ ๕๑ พระพรรษา.
แผ่นดินสมเด็จพระมหาบุรุษ (พระเพทราชา)
๏ส่วนผู้ถือรับสั่งซึ่งลงไปยังกรุงเทพพระมหานครนั้นก็ไปกราบทูลเจ้าฟ้าอไภยทศ[2] เสร็จสิ้นทุกประการ แลเจ้าฟ้าอไภยทศมิทันทราบในการอันเปนคุยห์รหัศ สำคัญพระไทยว่าจริง พี่เลี้ยงกราบทูลว่า อยู่แต่
- ↑ ปีสมเด็จพระนารายน์สวรรคต ตามที่จดไว้ในหนังสือพงษาวดารนี้ผิด ที่จริงอิก ๖ ปีจึงสวรรคตเมื่อณวันอาทิตย์ เดือน ๘ ขึ้น ๑๑ ค่ำ ปีมโรง จุลศักราช ๑๐๕๐ ตรงกับวันที่ ๑๑ กรกฎาคม คฤศต์ศักราช ๑๖๘๘. (ด.ร.)
- ↑ เจ้าฟ้าอไภยทศ หนังสือพงษาวดารว่า เปนพระราชโอรสสมเด็จพระนารายน์ แต่ตามจดหมายเหตุของฝรั่งที่ได้เข้ามาเมืองไทยในครั้งนั้นทุก ๆ ฉบับกล่าวความต้องกันว่า สมเด็จพระนารายน์ไม่มีพระราชโอรส มีแต่พระราชธิดา เจ้าฟ้าอไภยทศที่อยู่กรุงเก่าในเวลาสมเด็จพระนารายน์สวรรคตนั้นว่า เปนพระราชอนุชา หนังสือที่เรียกกันว่า คำให้การขุนหลวงหาวัด ก็กล่าวว่า สมเด็จพระนารายน์ไม่มีพระราชโอรส อ้างเหตุนี้ประกอบกับเรื่องอุบัติของหลวงสรศักดิอธิบายไว้ในหนังสือนั้นยืดยาว. (ด.ร.)
