ราชา ก็ตกใจกลัว รีบเข้ามาณเมืองลพบุรี แลเข้าไปเฝ้าสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พระเจ้าอยู่หัวมีพระราชโองการตรัศถามว่า พระยาหุเซ่งข่านไปไหนพึ่งมา พระยาหุเซ่งข่านกราบทูลพระกรุณาว่า ข้าพระพุทธเจ้ามีกิจธุระออกไปอยู่บ้านป่า หาอยู่ไม่ ครั้นทราบว่า พระเจ้าแผ่นดินสวรรคต แลพระบาทบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวเสด็จขึ้นเสวยราชสมบัติแล้ว ข้าพระพุทธเจ้าก็รีบกลับเข้ามาเปนข้าทูลลอองธุลีพระบาทกระทำราชการสนองพระเดชพระคุณสืบไป สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวตรัศได้ทรงฟังดังนั้นก็ทรงพระกรุณาโปรดพระราชทานโทษให้ซึ่งมิได้มาทันนั้น แล้วดำรัศให้พระยาหุเซ่งข่านถือน้ำพระพิพัฒสัตยาตามธรรมเนียม จึงสมเด็จพระเจ้าแผ่นดินก็ดำรัศให้เจ้าพนักงานจัดแจงการอันจะเชิญพระบรมศพใส่ในพระโกษฐ เสร็จแล้วก็มีพระราชกำหนดแก่ท้าวพระยาเสนาบดีมนตรีมุขทั้งหลายให้ตระเตรียมการโดยตำแหน่งพนักงานทั้งปวงให้พร้อมไว้ อิกเจ็ดวันจะเสด็จพระราชดำเนินลงไปยังกรุงเทพพระมหานคร แล้วทรงพระกรุณาให้พระโหราหาฤกษ์ ครั้นถึงวันอันได้มหาพิไชยฤกษ์แล้ว สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวก็อัญเชิญพระบรมโกษฐลงสู่เรือพระที่นั่งศรีสามรรถไชยอันอำไพด้วยเสวตรมยุรฉัตรบังรวิวรบังแทรกไสวแห่แหนไปโดยลำดับชลมารควิถีลงไปยังกรุงเทพพระมหานครก่อน แล้วดำรัศให้เทเอาครัวอพยพข้าทูลละออองธุลีพระบาทแลสมณพราหมณาจารย์ทั้งหลายตามเสด็จลงไปทั้งทางบกทางเรือ แลสมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวก็เสด็จลงสู่เรือพระที่นั่งไกรสรมุขพิมานอันอลังการด้วยเครื่องศิริราโชประโภคทั้งปวงพร้อมเสร็จ แวดล้อมด้วยเรือพระราชวงศานุวงษ์เสนาพฤฒาตย์ราชครูปโหริตบัณฑิตยชาติข้าทูลลอองธุลี
