หน้า:พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา ภาค ๒ (๒๔๕๕) b.pdf/174

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๓๗

แต่งข้าหลวงขึ้นไปกุมเอาท้าวพระยานายทัพนายกองทั้งหลายพันธนาลงมายังกรุงเทพมหานคร ครั้นได้ตัวมาพร้อมแล้ว ก็ให้ลงพระราชอาชญาเฆี่ยนแล้วริบทรัพย์สินเครื่องอัญมณีทั้งปวง แล้วให้ตระเวนบกตระเวนเรือสามวัน แล้วก็ให้ประหารชีวิตรนายทัพนายกองเสียเปนอันมาก แล้วทรงพระกรุณาดำรัศสั่งอรรคมหาเสนาธิบดีให้เกณฑ์กองทัพขึ้นไปตีเมืองนครราชสิมาใหม่เล่า แลให้เจ้าพนักงานซึ่งไปเบิกดินดำในตึกดินเอาจอบตัดตุ่มเพนียงซึ่งใส่ดินอันผนิดไว้นั้นขึ้น ก็เปนประกายเพลิงกระเด็นลงในดินดำ ๆ นั้นก็วูบขึ้นเปนอันหนึ่งอันเดียว แลเทือกดินนั้นมาก มีกำลังมาก ก็โชติขึ้นทำลายทัพสัมภารแห่งตึกนั้นพังลง แล้วหอบหุ้มขึ้นบนอากาศแตกไปโดยทิศน้อยแลทิศใหญ่ เสียงกึกก้องสนั่นหวั่นไหวกัมปนาทพระธรณีดุจเสียงมหาอสนีบาต ต้องชาวพระนครล้มตายเจ็บป่วยได้ทุกขเวทนานั้นเปนอันมาก แลได้ลูกแลดินนั้นก็น้อย จึงเกณฑ์กองทัพแต่ห้าพันสรรพด้วยช้างม้าเครื่องสาตราวุธแลเสบียงอาหารทั้งปวงแล้วก็ยกขึ้นไป ครั้นถึงเมืองนครราชสิมาแล้ว ก็ให้ตั้งค่ายล้อมเมืองไว้ดุจครั้งก่อน แลพระยานครราชสิมาก็ตรวจจัดแจงรี้พลขึ้นอยู่ประจำรักษาน่าที่เชิงเทินป้องกันเมืองเปนสามารถ ทัพกรุงยกเข้าแหกหักเปนหลายครั้ง ชาวเมืองรบพุ่งป้องกันทั้งกลางวันกลางคืนไม่ย่อหย่อน ทัพกรุงแหกหักเอาไม่ได้ ก็ตั้งล้อมมั่นไว้ แต่ทัพกรุงยกไปเคี่ยวขับทำสงครามด้วยชาวนครราชสิมาทั้งสองครั้งประมาณสองปีเศษ ชาวเมืองไม่ได้ทำนาสิ้นสองเทศกาลมาแล้ว เสบียงอาหารก็กันดารลง ไพร่พลเมืองอดอยากซูบผอมล้มตาย