เปนอันมากนัก บ้างยกครัวหนีออกจากเมืองนั้นก็มาก แต่ทว่า พระยายมราชเจ้าเมืองนี้มีฝีมือเข้มแขง ตั้งเคี่ยวขับต้านทานอยู่มิได้แตกฉาน.
๏อนึ่ง ท้าวกรงกันดาลอู่ซึ่งเปนโทษถอดเสียนั้นหนีขึ้นไปอยู่ในเมืองนครราชสิมาด้วย แลท้าวพระยานายทัพนายกองซึ่งตั้งล้อมอยู่นั้นก็ปฤกษากันเห็นว่า จะแหกหักเอามิได้ ด้วยชาวเมืองรบพุ่งต้านทานแขงเมืองอยู่ จึงคิดกลอุบายเปนหลายอย่าง แลให้ทำลูกปืนกลยิงไปตกลงแล้วก็สงบอยู่ ต่อเพลิงติดลามเข้าไปถึงดินเร็วจึงแตกออกถูกผู้คนล้มตาย อุบายอันหนึ่งนั้น ให้ผูกว่าวจุฬาใหญ่ชักขึ้น แล้วเอาหม้อดินผูกแขวนสายป่านอันใหญ่หย่อนเข้าไปในเมือง แลจุดเพลิงชนวนล่ามไว้ ครั้นเพลิงชนวนติดถึงดินแล้ว ให้ตกลงไหม้ในเมือง แลอุบายอันหนึ่งนั้น ให้เอาเพลิงอังแพลมผูกลูกธนูยิงระดมเข้าไปเผาเมือง ครั้นจัดแจงแต่งการทั้งปวงนั้นพร้อมแล้ว เพลากลางคืนดึกประมาณสามยาม ก็ให้ยิงปืนกล ชักว่าวจุฬา แลยิงธนูระดมเข้าไปพร้อมกัน แล้วแต่งพลอาสาหนุนเข้าไปปล้นเอาเมือง ฝ่ายชาวเมืองต้องปืนกลนั้นก็มาก ด้วยประมาทอยู่ มิได้เคยพบเคยเห็นมาแต่ก่อน แลหม้อดินซึ่งผูกว่าวจุฬาแลลูกธนูผูกเพลิงอังแพลมนั้นก็ตกลงติดหลังคาเรือนทั้งปวงในเมืองนั้น เพลิงติดรุ่งโรจโชตนาการไหม้ไปทุกหนทุกแห่ง ชาวเมืองมิอาจอยู่รักษาน่าที่เชิงเทินนั้นได้ ต่างคนต่างก็ละน่าที่เสีย วิ่งระส่ำระสายไปเปนอลหม่าน บ้างเสียเข้าของล้มตายแลลำบากเวทนาอยู่นั้นก็มาก ก็เสียเมืองแก่ทัพกรุง ๆ เข้าเมืองได้ ไล่จับผู้คน หาสิ่งของทั้งปวงต่าง ๆ แลตัวพระยานครราชสิมานั้นพาท้าวทรงกันดาล ครอบครัว บุตร ภรรยา ทแกล้วทหารทั้งปวง แหกหนีออกไปจากเมืองแต่
