ไป แลซึ่งเราจะไปได้รอดจากชีวิตรอันตรายครั้งนี้ก็เพราะสหายเราจะเอาธุระเรา แลสหายเราจงคิดถึงความทุกข์ความยากด้วยกันมาแต่หลังครั้งเปนข้าทูลลอองธุลีพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวแห่งเรามาด้วยกันนั้น แลจงได้เมตตาการุญภาพอนุเคราะห์แก่เราครั้งนี้เถิด ช่วยจัดแจงเรือรบไว้รับน่าท่าสักลำหนึ่ง ในสามวันเราจะแหกออกโดยค่ายล้อมด้านสหายเรา แลลงเรือได้แล้วก็จะลาสหายหนีไปตามยถากรรมของเรา ครั้นพระยาราชบังสรรแจ้งในหนังสือนั้นแล้ว ก็คิดถึงความหลังซึ่งได้เปนสหายรักแลเปนเพื่อนทุกข์ยากมากมาแต่ก่อนนั้น ก็มีจิตรคิดเมตตาแก่พระยารามเดโชยิ่งนัก ด้วยเปนชาติแขกด้วยกัน แล้วก็เข้าใจว่า การนี้ลับอยู่ มิได้มีผู้ใดรู้เห็น ก็จัดแจงเรือรบไว้รับณน่าท่าลำหนึ่ง แล้วเขียนหนังสือลับเปนใจความว่า ซึ่งธุระของสหายเราประสงค์นั้น เราก็จัดแจงไว้พร้อมแล้ว จงรีบออกมาโดยเร็วเถิด อย่าให้เนิ่นช้า การจะเอิกเกริกไป เราจะได้ความผิด แล้วส่งหนังสือให้ผู้ถือออกมานั้นกลับเข้าไปแจ้งแก่พระยารามเดโช ๆ ได้แจ้งแล้วก็มีความยินดีนัก จึงสั่งทหารร่วมใจทั้งหลายห้าสิบเศษให้ตระเตรียมตัวให้พร้อมไว้ ครั้นค่ำลง พระยารามเดโชกับทหารร่วมใจทั้งหลายก็ไล่ฆ่าฟันบุตรภรรยาญาติแลขุนนางกรมการทั้งหลายตายสิ้นตามประเพณีวิไสยแขก ไม่สู้ จะหนีแล้ว ก็ย่อมฆ่ากันเสียสิ้น มิให้ข้าศึกได้ไปเปนเชลย แลพระยารามเดโชคนนี้มีวิชาการดี มีฝีมือก็เข้มแขง แลคอยดูฤกษ์ ครั้นได้ฤกษ์ดีแล้ว แลตัวพระยารามเดโชก็ถือดาบสองมือนำน่า พลทหารทั้งหลายห้าสิบเศษล้วนถือดาบสองมือด้วยกันสิ้น เปิดประตูกรูกันออกจากเมืองในเพลากลางคืน แล้ววิ่งเข้าจู่โจมโรมรุกบุกบั่นฟัน
