หน้า:พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา ภาค ๒ (๒๔๕๕) b.pdf/187

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๕๐

ภูเขามีท่ออุทกธาราไหลลงในอ่างแก้วนั้นที่ริมสระคู่พระมหาปราสาทนั้น แลให้ทำระหัดน้ำณอ่างแก้วริมน้ำ ฝังท่อให้น้ำเดินเข้าไปผุดขึ้นณอ่างแก้วริมสระนั้น แลให้ทำพระที่นั่งทรงปืนณท้ายสระเปนที่เสด็จออก กลับเอาที่ท้ายสนมเปนที่ข้างน่า แลให้ทำศาลาลูกขุนในซ้ายขวา แลโปรดให้ขุนนางเข้าเฝ้าทูลลอองธุลีพระบาทณพระที่นั่งทรงปืน แลเข้าทางประตูมหาโภคราช.

ลุศักราช ๑๐๕๐ ปีมโรง สำเรทธิศก ขณะนั้น สมเด็จพระอรรคมเหษีฝ่ายซ้ายกรมหลวงโยธาเทพทรงพระครรภ์กำหนดถ้วนทศมาศ ประสูตรพระราชโอรสกอปรด้วยศิริวรรณลักษณ์เปนอันดี พระญาติวงศานุวงษ์ทั้งหลายก็ถวายพระนามว่า ตรัศน้อย แต่สมเด็จบรมราชบิดาตรัศเรียกว่า สำมยัง ในปีมโรง สำเรทธิศกนั้น ทรงพระกรุณาให้ต่อกำปั่นใหญ่ลำหนึ่ง แลให้ทูตานุทูตคุมเครื่องราชบรรณาการออกไปจำเริญทางพระราชไมตรีณกรุงฝรั่งเศสเหมือนเมื่อพระยาโกษาปานออกไปครั้งแผ่นดินสมเด็จพระนารายน์เปนเจ้าก่อนนั้น ถึงปีมเมีย โทศก ทูตานุทูตกลับเข้ามาแต่เมืองฝรั่งเศส คุมเอาสิ่งของเครื่องราชบรรณาการต่าง ๆ เปนอันมากซึ่งพระเจ้ากรุงทมิฬเสตประเทศทรงตอบแทนมานั้นขึ้นทูลเกล้าฯ ถวาย จึงทรงพระกรุณาโปรดให้ตั้งราชทูตเปนเจ้าพระยาพระคลังตามโบราณประเพณีเยี่ยงอย่างมาแต่ก่อน.

ในเดือนหก ปีมเมีย โทศก ศักราช ๑๐๕๒ นั้น มีหนังสือบอกกรมการเมืองสวรรคโลกลงมาถึงสมุหนายกว่า นายบุญเกิดคล้องนางช้างเผือกได้ณป่าแขวงเมืองสวรรคโลก สูงสี่ศอกมีนิ้ว สรรพด้วยคชลักษณงามบริบูรณ์ จึงเจ้าพระยาจักรีนำเอาข้อราชการสารเสวตรกริณีนั้นขึ้นกราบ