หน้า:พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา ภาค ๒ (๒๔๕๕) b.pdf/192

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๕๕

อุบายถ่ายเทฬ่อลวงมันให้ยกลงไปตั้งอยู่ณเมืองลพบุรีพอให้ใกล้พระเดชพระคุณ แลจะขอเอาพระเดชานุภาพสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมาปกเกล้าด้วย จึงจะทำมันได้ถนัด ครั้นพร้อมด้วยกันแล้ว ก็ชวนกันออกไปหาอ้ายคิดมิชอบณศาลากลาง แล้วจึงว่า ข้าพเจ้าทั้งปวงขอเปนข้าท่านสิ้น แลจะขออาสาลงไปตีกรุงเทพมหานครถวาย แลซึ่งจะตั้งอยู่ณเมืองนครราชสิมานี้หาเปนประโยชน์ไม่ ถ้าได้ยกกองทัพลงตั้งอยู่ณเมืองลพบุรี กวาดเอาผู้คนหัวเมืองให้ได้มากแล้ว ก็ยกเข้าโจมตีเอากรุงเทพมหานคร เห็นจะได้โดยง่าย แลซึ่งข้าพเจ้าทั้งหลายว่าดังนี้ ควรมิควรขอท่านได้กรุณาอย่าถือโทษเลย ครั้นบุญกว้างขบถได้ฟังดังนั้น มิได้แจ้งว่ากลอุบาย สำคัญว่าจริง ก็เชื่อถือแลเห็นชอบด้วยทุกประการ จึงให้เจ้าเมืองกรมการเกณฑ์พลเมืองนครราชสิมาได้ ๔๐๐๐ เศษ ช้างเครื่อง ๘๔ ม้า ๑๐๐ เศษ สรรพด้วยเครื่องสรรพยุทธพร้อมเสร็จ ก็ยกจากเมืองนครราชสิมา เดินทัพตัดลงทางเมืองบัวชุม เมืองไชยบาดาล กวาดได้ผู้คนเปนอันมาก ก็ยกกองทัพผ่านไปเมืองลพบุรี แลตั้งซ่องสุมผู้คนอยู่ในที่นั้น จึงพระยานครราชสิมาแลกรมการทั้งหลายก็คิดอ่านแต่งหนังสือลับให้ขุนหมื่นมีชื่อถือลงไปถึงสมุหนายกให้กราบทูลพระกรุณาโดยเหตุทั้งปวงนั้นให้ทราบสิ้นทุกประการ ฝ่ายกรมการเมืองสุระบุรี เมืองบัวชุม เมืองไชยบาดาล ก็บอกหนังสือลงมาถึงสมุหนายกว่า เมืองนครราชสิมาเปนขบถ บัดนี้ ยกกองทัพลงมากวาดเอาผู้คนณแขวงเมืองบัวชุม เมืองไชยบาดาล ได้เปนอันมาก แล้วก็ยกผ่านไปโดยตวันตก มิรู้ว่าจะไปแห่งใด แลหนังสือฝ่ายหัวเมืองแนวน้ำแควป่าสักมาถึงก่อนหนังสือบอกฝ่ายลพบุรีสองวัน เจ้า