หน้า:พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา ภาค ๒ (๒๔๕๕) b.pdf/194

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๕๗

กับสมัคพรรคพวกทั้งปวงมิทันรู้ตัว สดุ้งตกใจกลัวยิ่งนัก จะหนีก็เห็นไม่พ้น จะต่อรบเล่าก็เหลือกำลัง มิรู้ที่จะทำประการใดได้ ก็นิ่งอยู่สิ้น พลชาวนครราชสิมาก็เข้ากลุ้มรุมจับอ้ายคิดมิชอบแลสมัคพรรคพวก ๒๘ คนได้สิ้น แล้วพันธนาส่งลงไปยังกองทัพกรุง ๆ ก็บอกหนังสือลงไปให้กราบทูลพระกรุณา เลิกทัพกลับลงมายังกรุงเทพมหานคร จึงสมเด็จบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวก็มีพระราชดำรัศให้ลงพระราชอาชญาแก่อ้ายคิดมิชอบแลพรรคพวกทั้งปวงถึงสิ้นชีวิตร แล้วมีพระราชโองการตรัศสั่งสมุหนายกให้ตรวจเตรียมพลช้างม้าพลราชรถบทจรเดินเท้าแลพลนาวาพยุหพร้อมไว้ กำหนดพล ๑๐๐๐๐ ทั้งทางบกทางเรือ แลการพระพุทธสมโภชทั้งปวงนั้นก็ให้จัดแจงไว้ให้สรรพ จะเสด็จพระราชดำเนินขึ้นนมัสการพระพุทธบาทอันประดิษฐานเหนือภูเขาสุวรรณบรรพตโดยโบราณราชประเพณีแต่ก่อน.

ครั้นถึงวันอันได้ศุภมงคลนักขัตฤกษ์ในเพลา ๑๑ ทุ่ม จึงพระบาทบรมบพิตรพระพุทธเจ้าช้างเผือกก็สอดทรงเครื่องศิริราชอลังการสรรพาภรณ์บวรวิภูสิตสำหรับพิไชยราชรณยุทธ ทรงราชาวุธสรรพเสร็จ ก็เสด็จสู่เรือพระที่นั่งศรีสามรรถไชยอันอำไพด้วยเสวตรมยุรฉัตรขนัดพระอภิรุมชุมสายพรายพรรณกลิ้งกลดบัดบังพระสุริยบังแทรกสลอนสลับจามรสล้าง สว่างไสวไพโรจด้วยขนัดธงเทียวธวัชเปนทิวแถว ดูแพรวพรายระย้าระยับจับแสงสุริยวโรภาสผ่องพื้นอัมพรพิถีเถือกถ่องส่องแสนจันทรแจ่มฟ้า ดาษดาด้วยเรือดั้งกันแลเรือพระประเทียบเรียบรายเรือพระราชวงศานุวงษ์เสนาพฤฒามาตย์ราชกระวีมนตรีมุขลูกขุนทั้งหลายรายเรียงจับฉลากเปนคู่ดูพันฦก กึกก้องกาหลด้วยศัพทสำเนียงเสียง