หน้า:พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา ภาค ๒ (๒๔๕๕) b.pdf/207

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๗๐

ถ้าบุคคลผู้ใดมิได้มีบุญญาภิสังขารส่ำสมมาแต่ก่อน ก็หาดำรงรักษาไว้ได้ไม่ อุประมาดังมันเหลวแห่งพระยาราชสีห์มีธรรมชาติอันสุขุมเลอียดยิ่งนัก ถ้าแลจะเอาภาชนอันใด ๆ ก็ดีมารองรับไว้นั้น ก็หารองรับไว้ได้ไม่ ก็จะไหลรั่วไปเสียสิ้น แลซึ่งจะรองรับไว้ได้นั้น ก็แต่สุวรรณภาชนสิ่งเดียว แลพระองค์กอปรด้วยพระราชกฤษฎาเดชาธิการภินิหารบารมีมาก สมควรจะดำรงราชอาณาจักรในแผ่นดินสยามประเทศได้ อุประไมยดังภาชนทองอันรองรับไว้ซึ่งมันเหลวแห่งพระยาราชสีห์เหมือนฉนั้น ขอพระองค์จงทรงพระกรุณาโปรดรับครองราชสมบัติโดยสุภาวสุจริตธรรมเถิด เหมือนพระองค์ทรงพระมหาการุญภาพแก่แผ่นดิน อย่าให้เปนจลาจลเลย สมณพราหมณาจารย์อาณาประชาราษฎรจะได้พึ่งพระบารมีร่มเย็นเปนศุขานุสข แลซึ่งพระองค์จะมิทรงพระกรุณาโปรดรับครองราชสมบัติไซ้ ก็เหมือนหนึ่งมิทรงพระกรุณาแก่แผ่นดินแลไพร่ฟ้าข้าขอบขัณฑเสมาทั้งปวง เห็นว่า บ้านเมืองจะเกิดอันตราย สมณพราหมณาจารย์อาณาประชาราษฎรจะได้ความเดือดร้อนเปนแท้ ข้าพระพุทธเจ้าก็จะหาที่พึ่งที่พำนักมิได้ ก็จะกราบถวายบังคมลาพระองค์บุกป่าฝ่าดงไปซุกซ่อนนอนตายเสียตามยถากรรมของข้าพระพุทธเจ้า แลเมื่อเจ้าพระพิไชยสุรินทรกราบทูลวิงวอนอยู่ฉนั้น พอท้าวพระยาข้าทูลลอองธุลีพระบาททั้งหลายฝ่ายพระราชวังหลวงตามขึ้นไปถึงพร้อมกัน แลเข้าเฝ้ากราบถวายบังคมสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว แลช่วยอุดหนุนพิดทูลอ้อนวอนขึ้นเพื่อจะให้ทรงพระกรุณาโปรดรับครองราชสมบัตินั้น จึงเจ้าพระพิชไยสุรินทรก็รับพระราชโองการแด่สมเด็จบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัว แล้ว