แล่นหนีไป สมเด็จพระบรมราชบิดุรงค์ก็ยิ่งทรงพระพิโรธเปนกำลัง แลจะไสพระคชาธารไล่ติดตามช้างสมเด็จพระเจ้าลูกเธอทั้งสองพระองค์ไปในทันใดนั้น ฝ่ายควาญซึ่งอยู่ท้ายช้างพระที่นั่งนั้นเห็นว่า ช้างสมเด็จพระเจ้าลูกเธอทั้งสองจะหนีไปมิทัน จึงเอาขอท้ายช้างเกี่ยวท้ายช้างพระที่นั่งเข้าไว้ให้ค่อยรอช้าลง แลสมเด็จพระเจ้าลูกเธอทั้งสองพระองค์ ความกลัวพระราชอาชญาเปนกำลัง ก็เร่งรีบขับช้างพระที่นั่งแล่นหนีบุกป่าไป พระคชาธารจะไล่ติดตามไปมิทัน จึงมีพระราชโองการตรัศร้องประกาศไปแก่ข้าทูลลอองธุลีพระบาททั้งปวงว่า ท่านทั้งหลายจงช่วยกันติดตามจับเอาตัวอ้ายขบถสองคนมาให้เราจงได้ แล้วบ่ายพระคชาธารกลับมายังพลับพลาที่ประทับนั้น ส่วนตำรวจแลข้าราชการทั้งหลายก็ติดตามไปพบสมเด็จพระเจ้าลูกเธอทั้งสองพระองค์ แล้วก็นำเอามาถวายณค่ายหลวง จึงมีพระราชดำรัศสั่งให้ลงพระราชอาชญาเฆี่ยนสมเด็จพระเจ้าลูกเธอทั้งสองพระองค์นั้นได้ยกหนึ่ง ๓๐ ที แล้วให้พันธนาเข้าไว้ด้วยสังขลิกพันธ์ แล้วดำรัศสั่งว่า ให้ลงพระราชอาชญาเฆี่ยนรับเสด็จเพลาเช้ายกหนึ่งเพลาเย็นยกหนึ่งเปนนิจทุกวัน ๆ ไปอย่าได้ขาด กว่าจะเสด็จพระราชดำเนินกลับลงไปพระนคร.
๏ขณะนั้น นายผลข้าหลวงเดิมคนหนึ่งเข้าไปเฝ้าเยียนสมเด็จพระเจ้าลูกเธอทั้งสองพระองค์ในเรือนโทษ จึงมีพระบัณฑูรตรัศว่า อ้ายผล บัดนี้สมเด็จพระราชบิดาทรงพระพิโรธ ดำรัศสั่งให้ลงพระราชอาชญาแก่กูทั้งสองทุกเพลาเช้าเย็นเปนนิจทุกวัน ๆ กว่าจะเสด็จกลับลงไปณกรุงเทพมหานคร แลกูทั้งสองจะทนพระราชอาชญาได้ฤๅ จะมิตายเสียฤๅ
