หน้า:พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา ภาค ๒ (๒๔๕๕) b.pdf/221

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๘๔

เองจะคิดประการใด นายผลได้ฟังดังนั้นก็เห็นว่าจะพ้นไภย จึงกราบทูลว่า ขอพระราชทานจงดำรัศสั่งให้ตำรวจเอาเรือเร็วรีบลงไปทูลเชิญเสด็จพระไอยกีกรมพระเทพามาตยซึ่งเสด็จอยู่ณพระตำหนักริมวัดดุสิตนั้นขึ้นมาช่วยกราบทูลขอโทษ เห็นว่าจะทรงพระกรุณาโปรดพระราชทานให้เปนมั่นคง ด้วยเหตุว่ากรมพระเทพามาตยนี้มีคุณูปการเปนอันมาก ได้อุประถัมภ์บำรุงเลี้ยงรักษาสมเด็จพระราชบิดามาแต่ทรงพระเยาว์นั้น จะว่าไรก็ว่ากันได้ เห็นจะขัดกันมิได้ แลซึ่งจะอุบายคิดอ่านไปอย่างอื่นนั้น เห็นว่าจะมิพ้นโทษ สมเด็จพระเจ้าลูกเธอทั้งสองพระองค์ตรัศได้ทรงฟังดังนั้นก็เห็นชอบด้วย ทรงพระปีติโสมนัศยิ่งนัก จึงมีพระบัณฑูรตรัศใช้หลวงกระเษตรรักษาให้เอาเรือเร็วรีบลงไปเฝ้าสมเด็จพระไอยกีกรมพระเทพามาตย แลให้ทูลโดยมูลเหตุทั้งปวงให้ทราบสิ้นทุกประการ แล้วจงทูลว่า เราทั้งสองพี่น้องขอถวายบังคมมาแทบฝ่าพระบาทสมเด็จพระไอยกีเจ้า ขอจงทรงพระกรุณาโปรดเชิญเสด็จขึ้นมาช่วยทูลขอพระราชทานโทษข้าพเจ้าทั้งสองโดยเร็วเถิด ข้าพเจ้าทั้งสองจึงจะรอดจากความตาย แลซึ่งบุทคลผู้ใดจะมาเปนที่พึ่งที่พำนักช่วยชีวิตรข้าพเจ้าทั้งสองในครานี้เห็นไม่มีตัวแล้ว แลหลวงกระเษตรรักษารับสั่งแล้ว ก็มาลงเรือเร็วรีบลงไปณกรุงสามวันก็ถึง จึงเข้าไปเฝ้ากรมพระเทพามาตยณพระตำหนักริมวัดดุสิตนั้น แล้วกราบทูลโดยมีพระบัณฑูรสั่งมานั้นทุกประการ สมเด็จพระไอยกีได้ทรงฟังดังนั้นก็ตกพระไทย จึงตรัศเรียกข้าหลวงสาวใช้สั่งให้ฝีพายผูกเรือพระที่นั่งมาประเทียบท่าเปนการเร็ว แล้วเสด็จโดยด่วนมาลงเรือพระที่นั่ง ให้รีบเร่งฝีพายขึ้นไป หลวง