กรุณาโปรดข้าพระพุทธเจ้าทั้งนี้ พระเดชพระคุณหาที่สุดมิได้ แต่ทว่า ซึ่งตัดศีศะรูปดินแทนตัวข้าพระพุทธเจ้าดังนี้ดูเปนทำเล่นไป คนทั้งหลายจะล่วงครหาติเตียนได้ ขอพระองค์จงทรงพระกรุณาโปรดตัดศีศะข้าพระพุทธเจ้าเสียโดยฉันจริงเถิด อย่าให้เสียขนบธรรมเนียมในพระราชกำหนดไปเลย ข้าพระพุทธเจ้าจะขอกราบทูลฝากบุตรภรรยา แล้วก็จะกราบถวายบังคมลาตายไปโดยลักษณยถาโทษอันกราบทูลไว้นั้น สมเด็จพระเจ้าแผ่นดินตรัศได้ทรงฟังดังนั้น ก็ดำรัศวิงวอนไปเปนหลายครั้ง พันท้ายนรสิงหก็มิยอมอยู่ สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระมหาการุญภาพแก่พันท้ายนรสิงหเปนอันมากจนกลั้นน้ำพระเนตรไว้มิได้ จำเปนจำทำตามพระราชกำหนด จึงดำรัศสั่งนายเพชฌฆาฏให้ประหารชีวิตรพันท้ายนรสิงหเสีย แล้วให้ทำศาลขึ้นสูงเพียงตา แลให้เอาศีศะพันท้ายนรสิงหกับศีศะเรือพระที่นั่งซึ่งหักนั้นขึ้นพลีกรรมไว้ด้วยกันบนศาลนั้น แล้วให้ออกเรือพระที่นั่งไปประพาศทรงเบ็ดณปากน้ำเมืองสาครบุรี แล้วเสด็จกลับยังพระมหานคร แลศาลเทพารักษ์ที่ตำบลโคกขามนั้นก็มีปรากฎมาทาบเท่าทุกวันนี้.
๏จึงพระบาทบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวก็ทรงพระราชดำริห์ว่า คลองโคกขามนั้นคดเคี้ยวนัก คนทั้งปวงจะเดินเรือเข้าออกก็ยาก ต้องอ้อมวงไปไกลกันดารนัก ควรเราจะให้ขุดลัดตัดเสียให้ตรงจึงจะชอบ อนึ่ง พันท้ายนรสิงหซึ่งตายเสียนั้นเปนคนสัจซื่อมั่นคงนัก สู้เสียสละชีวิตรมิได้อาไลย กลัวว่าจะเสียพระราชประเพณีไป เรามีความเสียดายนักด้วยเปนข้าหลวงเดิมมาแต่ก่อน อันจะหาผู้ซึ่งรักใคร่
