หน้า:พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา ภาค ๒ (๒๔๕๕) b.pdf/236

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๙๙

เทพามาตยซึ่งอยู่วังใกล้วัดดุสิตนั้นสวรรคต สมเด็จพระเจ้าแผ่นดินให้แต่งการบูชาพระศพถวายพระเพลิง[1] ตามพระราชประเวณีแต่ก่อนในปีมโรง จัตวาศก เปนลำดับมา[2] นั้น แลเมื่อ[3] ปีขาล โทศก ก่อนปีเถาะ ตรีนิศก[4] นักเสด็จเจ้ากัมพูชาธิบดีชื่อ พระธรรมราชาวังกะดาน วิวาทกันกับนักแก้วฟ้าจอก จักทำสงครามแก่กัน นักแก้วฟ้าจอกไปเมืองญวน ลอบขอพลญวนได้มาก แล้วกลับมาตีเอาเมืองกัมพูชา[5] ได้ นักเสด็จกับพระองค์ทองพาบุตรภรรยา[6] ข้าคนเปนอันมาก[7] หนีมายังกรุงเทพมหานคร ขอให้ท่านเสนาบดี[8] กราบทูลพระกรุณาให้ทราบใต้ฝ่าลอองธุลีพระบาท[9] ทุกประการ ขอพระบารมีเปนที่พึ่ง จึงพระบาท[10] สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวได้ทราบความแล้ว ให้นักเสด็จนั้นเข้ามาเฝ้า จึงพระราชทานเครื่องอุปโภคบริโภค


  1. เดิมว่า ฌาปนกิจต่าง ๆ
  2. เดิมไม่มี
  3. เดิมว่า แต่
  4. เดิมไม่มี
  5. เดิมว่า ธิบดีนั้น (ทรงตัดออก)
  6. เดิมว่า ทารา
  7. เดิมว่า แห่งตน
  8. เดิมไม่มี
  9. เดิมไม่มี
  10. เดิมไม่มี