หน้า:พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา ภาค ๒ (๒๔๕๕) b.pdf/241

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๐๔

ราชวังบวรสถานมงคลให้ช่างปฏิสังขรณ์วัดกุฎีดาวอันใหญ่ในปีเถาะ ตรีนิศก เสด็จไปทอดพระเนตรการที่วัดนั้นเดือนหนึ่งบ้างสองเดือนบ้างเหมือนพระเชษฐาธิราช ๓ ปีเศษวัดนั้นจึงสำเร็จแล้วบริบูรณ์ สมเด็จพระเจ้าแผ่นดินนั้นพอพระไทยทำปาณาติบาต ฆ่ามัจฉาชาติปลาน้อยใหญ่ต่าง ๆ เปนอันมาก ด้วยตกเบ็ดทอดแหแหงฉมวกกั้นเฝือกดัดลอบดักไซ กระทำการฆ่าสัตวต่าง ๆ ประพาศป่าฆ่าเนื้อนก เล่นสนุกด้วยดักแร้วบ่วง ไล่ช้างล้อมช้างได้ช้างเถื่อนเปนอันมาก เปนหลายวันแล้วกลับคืนมายังพระนคร.

ในปีมเสง เบญจศกนั้น ให้ฉลองวัดมเหยงค์ ทรงพระราชศรัทธาบำเพ็ญพระราชกุศลเปนอันมาก ทรงพระราชทานเครื่องบริกขารแลวัตถุทานต่าง ๆ แก่พระสงฆ์ ๑๐๐๐ ตามพระราชประเพณีแต่ก่อน มีงานมหรศพสมโภช ๗ วัน เสร็จบริบูรณ์การฉลองนั้น.

ในปีมเมีย ฉศก สมเด็จพระเจ้าแผ่นดินให้ช่างไม้ต่อกำปั่นใหญ่ไตรมุขยาว ๑๘ วา ๒ ศอก ปากกว้าง ๖ วา ๒ ศอก ให้ตีสมอใหญ่ที่วัดมเหยงค์ ๕ เดือนกำปั่นใหญ่นั้นแล้ว ให้เอาออกไปยังเมืองมฤต บรรทุกช้างได้ ๓๐ ช้างเศษ ให้ไปขายเมืองเทศโน้น คนทั้งหลายลงกำปั่นใช้ใบไปถึงเมืองเทศ แล้วขายช้างนั้นได้เงินแลผ้าเปนอันมาก แล้วกลับคืนมายังเมืองมฤตสิ้นปีเศษ.

ณ ปีมแม สัปตศกนั้น พระมหาอุปราชให้ฉลองวัดกุฎีดาว บำเพ็ญพระราชกุศลให้ทานสักการบูชาแก่พระรัตนไตรยเปนอันมาก ให้เล่นงานมหรศพสมโภช ๗ วัน การฉลองนั้นสำเร็จบริบูรณ์ ในปีนั้น