มีพระราชโองการตรัศสั่งให้เกณฑ์พลหมื่นหนึ่งให้พระยาราชสุภาวดีออกไปตั้งชุมพลอยู่ณวัดพระเจดีย์แดง.
๏ขณะนั้น พระยาพระรามรามัญคิดกลอุบายเข้าเรียนแก่ท่านอรรคมหาเสนาบดีว่า จะอาสาไปทัพด้วยห้าสิบคนแต่ไม่มีอาวุธ ครั้นกราบทูลพระกรุณา โปรดให้จ่ายอาวุธให้ครบมือกันแล้ว พระยาพระรามกลับคิดขบถ เพลาค่ำ ยกไปโพธิ์สามต้น พาครอบครัวหนีไป แต่พระยากลางเมืองแลพระยาน้อยวันดีนั้นมิได้หนีไปด้วยพระยาพระราม สมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวได้ทรงทราบ จึงดำรัศสั่งให้ข้าหลวงไปจับพวกมอญขบถ ไปทันที่ตำบลทุ่งบ้านรีบางแก้ว จับได้ทั้งสิ้น มีพระราชโองการตรัศสั่งให้ลงพระราชอาชญาเฆี่ยนพระยาพระรามแลพรรคพวกบรรดาชายทั้งปวงนั้นให้ประหารชีวิตรเสียทั้งสิ้น เว้นไว้แต่ครอบครัวให้ไปอยู่ณบ้านโพธิ์สามต้นตามเดิม
๏ครั้นถึงศุภวารดฤถีพิไชยฤกษ์ จึงพระยาราชสุภาวดีแลนายทัพนายกองทั้งปวงก็กราบถวายบังคมลายกกองทัพไปกรุงกัมพูชาธิบดี ได้เจรจาความเมืองกัน แลนักพระสถาองค์อิงก็อ่อนน้อมยอมขึ้นแก่กรุงเทพมหานครขอเปนข้าขัณฑสิมา พระยาราชภักดีก็กลับทัพยังพระมหานครกราบทูลข้อราชการนั้นให้ทราบ.
๏อยู่มาประมาณปีหนึ่ง นักพระสถาองค์อิงถึงแก่พิราไลย มีหนังสือบอกเข้ามา จึงทรงพระกรุณาโปรดให้นักพระรามาธิบดีกลับออกไปครองกรุงกัมพูชากับทั้งนักพระศรีไชยเชษฐแลพรรคพวกบริสัชซึ่งเข้ามาด้วยกันนั้น.
