หน้า:พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา ภาค ๒ (๒๔๕๕) b.pdf/293

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๒๕๖

ให้เกณฑ์กองทัพพลพม่าทั้งปวงจะยกไปติดตามรามัญตีเมืองย่างกุ้ง ให้มังลอกราชบุตรผู้ใหญ่อยู่รักษาเมืองรัตนสิงคกับพลหมื่นหนึ่ง แล้วให้เลือกสรรพลทหารที่มีฝีมือหมื่นหนึ่ง ช้างเครื่องสองร้อย ม้าสี่ร้อย เตรียมไว้ให้พร้อมสรรพ.

ครั้นถึงวันได้มหาพิไชยฤกษ์ พระเจ้าอลองพราญีก็ให้ดำเนินทัพทั้งบกทั้งเรือลงมาถึงเมืองปรอน หยุดทัพอยู่ที่นั้น ให้กองน่ายกล่วงลงมาตีเมืองย่างกุ้ง ตั้งค่ายล้อมเมืองไว้ ได้รบกับพลรามัญเปนสามารถถึงสามเดือนจึงหักเอาเมืองย่างกุ้งได้ กองทัพรามัญแตกพ่ายถอยไปตั้งมั่นรักษาเมืองเสี่ยง ทัพน่าพม่ายกตามไปล้อมเมืองเสี่ยง ทัพหลวงเลื่อนลงมาตั้งอยู่ณเมืองย่างกุ้ง เร่งให้กองน่าเข้าตีหักเอาเมืองเสี่ยงให้จงได้ แลพลรามัญต่อรบป้องกันเมืองเปนสามารถ ฆ่าพม่าล้มตายเปนอันมาก เข้าปล้นเปนหลายครั้งไม่ได้ แต่ตั้งรบกันอยู่ถึงสี่เดือน ฝ่ายรามัญอยู่ในที่ล้อมขัดเสบียงอาหาร จะส่งกันมิได้ ก็อดอยากอิดโรยเหลือกำลัง จึงแหกหนีออกจากเมืองในเพลากลางคืน ถอยทัพไปเมืองหงษาวดี พม่าเข้าเมืองได้ ๆ วัดถุสิ่งของแลผู้คนครอบครัวเปนอันมาก พระเจ้าอลองพราญีทราบว่าได้เมืองเสี่ยงแล้ว ก็ยกทัพหลวงมาตั้งอยู่ในเมืองเสี่ยง ให้กองน่ายกติดตามไปตั้งค่ายล้อมเมืองหงษาวดี แล้วทัพหลวงก็ยกตามไปตั้งค่ายใหญ่ใกล้กำแพงเมืองทางหกเส้น ให้สร้างเมืองก่อกำแพงแลปราสาทลงในที่นั้น กระทำการเมืองสามเดือนก็สำเร็จ.

ฝ่ายพระยาหงษาวดีก็ให้นายทัพนายกองแลพลทหารทั้งปวงออกตั้งค่ายนอกเมือง ได้ต่อรบกับพม่าเปนสามารถ แต่ยกออกตีค่ายพม่า