พระอัฐิเชิญไปยังเมืองรัตนสิงค แลแมงละแมงข่องซึ่งเปนกองรั้งหลังนั้นแจ้งว่า พระเจ้าอลองพราญีทิวงคตแล้ว ก็มีใจกำเริบคิดการขบถ รีบเดินทัพไปโดยด่วนถึงเมืองอังวะ แล้วก็ให้กวาดผู้คนเสบียงอาหารเข้าไว้ในเมือง จัดแจงการรักษาเมืองตั้งมั่นอยู่ มิได้ไปเฝ้ามังลอก มังระณเมืองรัตนสิงคนั้น
๏ฝ่ายมังลอกซึ่งอยู่รักษาเมืองทราบอึงกิดาการไปว่า พระราชบิดาทิวงคต พวกรามัญกลับเปนขบถ จึงให้จับมอญฆ่าเสียเปนอันมาก พวกมอญหนีกระจัดพลัดพรายไปทุกตำบล พอมังระ ราชอนุชา ไปถึงเมือง จึงทูลว่า มอญหาได้เปนขบถไม่ บัดนี้ แมงละแมงข่องซึ่งให้เปนกองรั้งหลังนั้นคิดขบถ ยกรีบมาชิงเอาเมืองอังวะก่อน เข้าตั้งมั่นแขงเมืองอยา มังลอกได้ทราบก็ตกพระไทย ด้วยแมงละแมงข่องคนนี้มีฝีมือเข้มแขงนัก จะหาผู้ใดไปต่อรบจับเอาตัวนั้นยาก จึงให้โหรพิจารณาหาคนซึ่งจะปราบแมงละแมงข่องเอาไชยชำนะได้ โหรทูลทำนายว่า อันคนชาติพม่าซึ่งจะให้ไปรบแมงละแมงข่องนั้นเห็นไม่ได้ไชยชำนะเปนแท้ ถ้าได้คนชาติรามัญมีรูปร่างวรรณสัณฐานดังนั้น ๆ ไปรบ จึงจะมีไชยแก่แมงละแมงข่อง มังลอก มังระ จึงให้เที่ยวหารามัญที่รูปร่างต้องตามคำโหรทำนาย ได้รามัญคนหนึ่งชื่อ หยั่งมิ หลบหนีไปเร้นซ่อนอยู่ในเรือนพม่าแห่งหนึ่ง รูปร่างต้องลักขณะเหมือนคำโหรทำนาย พวกข้าหลวงพม่าเจรจาเล้าโลมให้หายกลัวแล้วก็พาตัวมาถวาย มังลอก มังระ จึงตรัศปลอบโยนเอาใจหยั่งมิว่า เราไม่ฆ่าท่านดอก ท่านอย่ากลัวเราเลย จงรับอาสาเราไปรบแมงละแมงข่องจับเอาตัวให้ได้ หยั่งมิมีความยินดี จึงกราบทูลว่า ทรงพระกรุณาโปรดพระราชทานชีวิตร
