หน้า:พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา ภาค ๒ (๒๔๕๕) b.pdf/304

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
๒๖๗

ข้าพระพุทธเจ้าแล้ว จะขอรับอาสาไปรบจับเอาตัวแมงละแมงข่องมาถวายให้จงได้ แต่จะของดประกอบยาคงกระพันอยู่สักเจ็ดวัน กับขอพระราชทานทหารรามัญที่เข้มแขงสักสามร้อยคน แล้วจะยกไปตีเมืองอังวะ แลมังลอก มังระ ก็โปรดให้หยั่งมิประกอบโอสถ แลเกณฑ์ทหารรามัญให้สามร้อยคน แล้วให้เกณฑ์กองทัพพลสามพันยกไปติดเมืองอังวะก่อน ตั้งค่ายสามค่ายใกล้เมืองทางห้าสิบเส้น

ฝ่ายแมงละแมงข่องแจ้งว่า กองทัพเมืองรัตนสิงคยกมา ก็ยกพลทหารสี่พันออกจากเมือง เข้าตีค่ายทั้งสามนั้นแตกพ่ายหนีแต่ในเพลาเดียว แล้วยกกลับเข้าเมือง ฝ่ายกองทัพซึ่งแตกไปนั้นล่าทัพมาถึงกลางทาง ประชุมพร้อมกันแล้ว จึงหยุดตั้งค่ายอยู่สามค่าย แล้วบอกหนังสือไปกราบทูลให้ทราบ มังลอกก็เกณฑ์คนเติมไปอิกสองพันบรรจบกับทัพก่อนเปนห้าพันด้วยกัน ให้ยกไปตีเมืองอังวะอิกเปนสองครั้งก็แตกพ่ายมา แล้วเกณฑ์พลอิกสองพันไปเพิ่มเติมบรรจบเปนเจ็ดพัน ให้ยกไปรบอิกก็แตกฉานพ่ายมาทั้งสามครั้ง แลแมงละแมงข่องฆ่าพลพม่ารามัญล้มตายเสียเปนอันมาก

ขณะนั้น หยั่งมิประกอบโอสถพบครบเจ็ดวันก็สำเร็จ จึงจัดแจงการซึ่งจะยกไป ให้เอายานั้นใส่ในกระบอกบ้าง น้ำเต้าบ้าง เมื่อจะออกรบนั้น ให้คนกินหนักสลักหนึ่ง ให้ม้ากินหนักสองสลึง ให้ช้างกินหนักบาทหนึ่ง อยู่คงกระพันชาตรี ถูกอาวุธหอกดาบแลปืนยิงฟันแทงไม่เข้า

ครั้นได้ศุภฤกษ์ หยั่งมิก็กราบถวายบังคมลาพาพลทหารรามัญสามร้อยสรรพด้วยสรรพาวุธยกไป มังระจึงให้เกณฑ์ทัพพลพม่าพัน