หน้า:พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา ภาค ๒ (๒๔๕๕) b.pdf/305

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
๒๖๘

หนึ่ง ช้างยี่สิบ ม้าสี่สิบ พร้อมด้วยเครื่องสรรพยุทธยกหนุนไปอิกทัพหนึ่ง ครั้นไปถึงเมืองอังวะ หยั่งมิจึงให้กองทัพซึ่งยกมาครั้งก่อนแลทัพซึ่งตามมานั้นตั้งค่ายอยู่เบื้องหลัง แลกองหยั่งมินั้นยกเข้าไปน่า ตั้งค่ายใกล้เมืองทางห้าเส้น ฝ่ายแมงละแมงข่องแจ้งว่า กองทัพยกมาอิก ก็ขึ้นช้างยกพลทหารเปนอันมากออกจากเมือง ขับพลเข้าตีค่ายหยั่งมิ ๆ ก็แจกยาให้พลทหารกินทุกคน แล้วก็ยกออกจากค่ายเข้าตีทัพแมงละแมงข่องกลางแปลง แลตัวหยั่งมินั้นถือดาบสองมือวิ่งออกน่าไล่ฟันรี้พลแมงละแมงข่องล้มตายกลาดเกลื่อนไป แมงละแมงข่องเห็นดังนั้นก็ไสช้างเข้าแทงหยั่งมิ ๆ ก็ฟันงวงช้างนั้นขาด ช้างก็ร้องสลัดแล่นไป แมงละแมงข่องตกลงจากคอ หยั่งมิจะเข้าฟันแมงละแมงข่อง พวกทหารกลุ้มรุมเข้าช่วยป้องกันพาหนีเข้าเมืองได้ ทัพหยั่งมิไล่ติดตามไปไม่ได้ตัวแมงละแมงข่องก็กลับมาค่าย ตั้งแต่นั้นมา แมงละแมงข่องกลัวหยั่งมินัก มิได้ยกออกรบนอกเมืองอิก ให้พลทหารขึ้นรักษาน่าที่เชิงเทินป้องกันเมืองเปนสามารถ หยั่งมิก็ให้พลทหารเข้าตั้งค่ายประชิดใกล้กำแพงเมือง แล้วให้ขุดอุโมงค์รุ้งรากกำแพงเข้าไป แต่กองทัพพม่าทั้งนั้นกลัวแมงละแมงข่อง ตั้งค่ายล้อมอยู่แต่ห่าง ๆ ไม่อาจเข้าตั้งประชิดใกล้เมืองได้ แต่ล้อมเมืองอยู่ถึงเจ็ดเดือน แลกองหยั่งมิขุดอุโมงค์ทลุเข้าไปในเมืองได้ ก็ขึ้นไล่ฆ่าฟันชาวเมืองล้มตายเปนอันมาก แล้วเข้าไปในพระราชวัง แลแมงละแมงข่องสู้รบเห็นเหลือกำลังก็ทิ้งเมืองเสีย พาพลทหารหนีออกจากเมือง หยั่งมิยกติดตามไปทัน ได้สู้รบกันเปนสามารถ แมงละแมงข่องถูกปืนที่เข่า เข่าหักล้มลง หยั่งมิจับตัวได้ เอาใส่กรง ให้หามมายังค่าย แล้ว