ครั้งเจ้าฟ้าอไภย เจ้าฟ้าบรเมศร พระมารดานั้นเจ้าฟ้าเทพเปนพระราชธิดาสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงแผ่นดินทรงปลา แลเปนเจ้าพี่เจ้าฟ้านิ่ม เจ้าฟ้าสังวาล ซึ่งเปนโทษครั้งกรมพระราชวังนั้น แลเจ้าฟ้าจีดต้องโทษจำอยู่ในพระราชวัง หลวงโกษผลเมืองพระพิศณุโลกช่วยคิดอ่านให้หนีออกจากโทษได้ รับไปณค่ายภูเขาทอง แล้วพากันหนีไปเมืองกับทั้งบ่าวไพร่ในกองของตัว ครั้นได้ทรงทราบจึงดำรัศให้ข้าหลวงเปนหลายนายรีบไปติดตามจับก็หาทันไม่ หนีไปได้ถึงเมืองพระพิศณุโลก พอเจ้าพระยาพิศณุโลกไม่อยู่ ยกไปรบพม่าณเมืองศุโขไทย เจ้าฟ้าจีดก็เข้าเก็บริบเอาทรัพย์สิ่งของเงินทองเจ้าพระยาพิศณุโลกสิ้น แล้วจุดเพลิงเผาบ้านเรือนเสีย กวาดผู้คนเข้าตั้งรักษาเมืองอยู่
๏ขณะนั้น จึงเชียงภรรยาเจ้าพระยาพิศณุโลกหนีลงเรือน้อยกับพรรคพวกบ่าวไพร่ขึ้นไปณเมืองศุโขไทยแจ้งความแก่เจ้าพระยาพิศณุโลก ๆ ก็โกรธ จึงเลิกทัพลงมาชุมพลอยู่ณหลังเมืองพิจิตร แล้วยกขึ้นไปตั้งค่ายณท้ายเมืองพระพิศณุโลก ได้รบกับพวกเจ้าฟ้าจีดหลายเพลา เจ้าฟ้าจีดจึงแตกหนีออกจากเมือง ตามไปจับได้ ให้จำใส่กรงลงเรือส่งลงมาณกรุงฯ มาถึงท้ายทุ่งสากเหล็ก ผู้คุมรู้ว่า ทัพพม่ามาตั้งอยู่ณเมืองนครสวรรค์ จึงคุมเจ้ากลับขึ้นไป เจ้าพระยาพิศณุโลกรู้ก็ให้ลงมารับเจ้าฟ้าจีดขึ้นไปถ่วงน้ำเสียณเมืองพระพิศณุโลก
๏ในขณะนั้น ลาวเมืองลำพูนไชยซึ่งโปรดให้ตั้งบ้านเรือนอยู่ณบางล่าง กับลาวเก่าอยู่ณบ้านม่วงหวานนั้น พาครอบครัวอพยพหนีไปข้างตระวันออกทั้งสิ้น
