ระจัน ก็หยุดอยู่ณฝั่งแม่น้ำฟากข้างโน้น นายแท่นรู้จึงจัดแจงคนให้รักษาค่าย แล้วก็พาคนสองร้อยข้ามน้ำไปรบกับพม่า พม่ายิงปืนได้นัดเดียว นายแท่นกับคนสองร้อยล้วนถืออาวุธสั้นวิ่งเข้าฟันแทงพวกพม่าถึงตลุมบอน ฆ่าพม่าตายทั้งร้อยเศษ แต่ตัวนายสองคนขึ้นม้าควบหนีไปได้ จึงไปแจ้งความแก่นายทัพนายกองซึ่งตั้งค่ายอยู่ณแขวงเมืองวิเศษไชยชาญ แล้วบอกไปถึงแม่ทัพ แม่ทัพจึงแต่งให้งาจุนหวุ่นคุมพลห้าร้อยมาตีค่ายบ้านระจัน นายค่ายบ้านระจันก็ยกพลทหารออกรบ ตีทัพพม่าแตกพ่ายหนีแลป่วยเจ็บล้มตายเปนอันมาก แม่ทัพจึงให้เยกิหวุ่นคุมพลพม่าเจ็ดร้อยยกไปตีค่ายบ้านระจัน ก็แตกพ่ายมาอิกเปนสองครั้ง จึงให้ติงจาโบ่คุมพลเก้าร้อยยกไปตีอิก ก็แตกพ่ายมาเปนสามครั้ง พวกพม่าขยาดฝีมือไทยค่ายบ้านระจันยิ่งนัก หยุดอยู่อิกสองวันสามวัน แม่ทัพจึงเกณฑ์ให้สุรินทจอข่องเปนนายทัพใหญ่คุมพลทหารเกณฑ์กันทุกค่ายเปนคนพันเศษ ม้าหกสิบม้า ยกไปตีค่ายบ้านระจันอิกเปนสี่ครั้ง สุรินทจอข่องก็ยกพลทหารไปถึงทุ่งบ้านห้วยไผ่ พวกค่ายบ้านระจันจึงจัดกันให้นายแท่นเปนนายทัพพลสองร้อย ให้นายทองเหม็นเปนปีกขวา พันเรืองเปนปีกซ้าย คุมพลกองละสองร้อย ทั้งสามกองเปนคนหกร้อย มีปืนคาบชุดคาบศิลาของชาวบ้านบ้าง ปืนของพม่าซึ่งแตกหนีล้มตายเก็บได้บ้าง ทั้งเก็บกระสุนดินของพม่าซึ่งทิ้งเสียเก็บไว้ได้บ้าง แลตัวนายทั้งสามคนนั้นก็นำพลทหารทั้งสามกองยกออกจากค่ายไปถึงคลองสะตือสี่ต้น จึงตั้งทัพดากันอยู่ทั้งสามกองคอยรับทัพพม่าที่ต้นสะตือใหญ่มีบ่อน้ำอยู่กลางทุ่ง กองทัพพม่ายกมาตั้งอยู่ฟากคลอง
