หน้า:พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา ภาค ๒ (๒๔๕๕) b.pdf/322

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
๒๘๕

ข้างโน้น ได้ยินปืนโต้ตอบกันทั้งสองฝ่าย พม่าเห็นพวกไทยน้อยก็ตั้งรบอยู่มิได้ท้อถอย ทัพไทยจึงขนเอาไม้แลหญ้ามาถมคลอง แล้วยกข้ามคลองรุกไปรบพม่าถึงอาวุธสั้น เข้าไล่ตลุมบอนแทงฟันฆ่าพม่าล้มตายเปนอันมาก แลสุรินทจอข่องนายทัพนั้นกั้นร่มระย้าอยู่ในกลางพล เร่งให้ตีกลองรบ รบกันตั้งแต่เช้าจนตระวันเที่ยง พลทหารไทยวิ่งเข้าฟันตัดศีศะสุรินทจอข่องขาดตกม้าตายในท่ามกลางสนามรบ แลนายแท่นซึ่งเปนนายทัพไทยนั้นวิ่งเข้าไปในกลางพลพม่า ไล่แทงพม่าตายเปนหลายคน แลตัวนายแท่นนั้นถูกปืนพม่าที่เข่าล้มลง พวกพลช่วยกันหามออกมาจากที่รบ แลพลทหารทั้งสองฝ่ายต่างเหนื่อยอ่อนอิดโรย ก็รอรบถอยออกจากกันทั้งสองข้าง หยุดพักอยู่ข้างละฟากคลอง พวกชาวบ้านระจันก็นำอาหารออกมาส่งเลี้ยงดูพวกทหาร ฝ่ายพม่าก็หุงเข้าสุกบ้างยังบ้าง ที่ได้กินเข้าบ้างยังไม่ได้กินบ้าง พวกทหารไทยกินอาหารเสร็จพร้อมกันแล้ว ก็แต่งตัวยกข้ามคลองแล่นเข้าโจมตีทัพพม่าพร้อมกัน

ฝ่ายพลพม่าสาลวนขุดหลุมฝังศพนายอยู่ บ้างตีกลองประโคมศพ บ้างร้องไห้รักนาย ไม่เปนอันจะต่อรบ ก็แตกพ่ายหนีไปต่อน่า พลทหารไทยไล่ติดตามไปทัน ฆ่าฟันพม่าตายเสียเปนอันมาก เก็บได้ปืนแลเครื่องสาตราวุธผ้านุ่งห่มต่าง ๆ แต่ไล่ติดตามพม่าไปจนเย็นจวนจะใกล้ค่ำจึงกลับมายังค่าย แลพลพม่าตายประมาณแปดร้อยเศษ ที่เหลือรอดกลับมาศามร้อยเศษ ต้องอาวุธบาดเจ็บก็มาก ข้างทัพไทยตากหกสิบเศษ ป่วยเจ็บสิบสองคน ขณะนั้น ชาวบ้านอื่น ๆ พาครอบครัวเข้ามาอาไศรยอยู่ในค่ายบ้านระจันเปนอันมาก