ครั้งก่อน ก็หาลาผนวชออกไม่ แลเพลาเสด็จไปทรงรับบิณฑบาต ชาวเมืองชวนกันเขียนหนังสือห่อใส่บาตรเปนใจความทูลวิงวอนให้ลาผนวช แลได้ห่อหนังสือในบาตรเปนอันมากทุก ๆ วัน
๏ขณะนั้น ในพระนครได้ทราบข่าวว่า ชาวบ้านระจันตั้งค่ายต่อรบพม่า พม่ายกทัพไปตีแตกพ่ายมาเปนหลายครั้ง ชาวบ้านระจันฆ่าพม่าเสียเปนอันมาก เห็นพม่าย่อท้อถอยกำลังลง สมเด็จพระเจ้าแผ่นดินจึงดำรัศให้เสนาบดีเกณฑ์กองทัพจะให้ยกออกไปรบพม่า แล้วโปรดให้ถอดจหมื่นศรีสรรักษ์ออกจากโทษ ให้คงถานาศักดิ์ทำราชการดังเก่า จึงโปรดให้พระยาพระคลังเปนแม่ทัพกับทั้งท้าวพระยาข้าราชการผู้ใหญ่ผู้น้อยเปนหลายนาย แลทัพหัวเมืองสมทบด้วยก็หลายเมืองเปนคนหมื่นหนึ่ง ให้ยกออกไปตีค่ายพม่าซึ่งตั้งอยู่ณวัดป่าฝ้ายปากน้ำประสบ แลให้สานกระชุกแบกไปเปนอันมาก สำหรับเมื่อจะตั้งรบที่ใด จะเอากระชุกตั้งเรียงให้ชิดกัน แล้วจะขุดมูลดินบรรจุลงในกระชุกเปนสนามเพลาะบังตัวพลทหารกันปืนข้าศึก พระยาพระคลังแลนายทัพนายกองทั้งปวงกราบถวายบังคมลาแล้วยกกองทัพออกจากพระนครวันนั้น รี้พลมากเต็มไปทั้งท้องทุ่ง แม่ทัพหยุดแคร่ที่ใด กองทัพก็หยุดที่นั้นพร้อมพร้อมกันเปนกองกองรั้งรอไป ครั้นไปถึงที่ใกล้ค่ายพม่า ก็ตั้งทัพดากันอยู่ แลทหารพม่าขี่ม้าข้ามน้ำไปหาค่ายใหญ่ฟากตระวันตกเปนหลายม้า จึงขับทหารเข้าตีค่าย พม่าในค่ายยิงปืนใหญ่ออกมาต้องพลทัพไทยล้มลงสี่ห้าคน กองทัพทั้งนั้นก็ถอยมาสิ้น ครั้นเพลาเย็น ก็เลิกกลับเข้าพระนคร อยู่สองสามวัน จึงมีพระราชดำรัศให้ทัพพระยาพระคลังยก
