สองฝ่าย กองพระยากำแพงเพ็ชร หลวงศรเสนี จอดรอดูเสีย หาเข้าช่วยอุดหนุนกันไม่ พม่าเอาหม้อดินดำติดเพลิงทิ้งลงในเรือพระยาเพ็ชรบุรี ดินลวกเอาไพร่พลป่วยโดดลงน้ำ พม่าได้ทีก็ฆ่าฟันแทงไทยในเรือในน้ำตายเปนอันมาก จับตัวพระยาเพ็ชรบุรีเรืองได้ อยู่คงฟันแทงไม่เข้า จึงเอาไม้หลาวเสียบทางทวารหนักถึงแก่ความตาย แลขณะรบกันวันนั้น ข้างพม่าตายสี่สิบเอ็จคน ข้างไทยตาย ๗๐ เศษ แลกองพระยากำแพงเพ็ชรกับหลวงศรเสนีก็ยกขึ้นไปตั้งอยู่ณวัดกรวย วัดพิไชย หากลับเข้ากรุงไม่ เลยตั้งค่ายอยู่ที่นั้น สมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวจึงดำรัศให้ท้าวพระยาอาสาหกเหล่ายกทัพพลสองพันเศษออกไปตั้งค่ายอยู่ณวัดไชยวัฒนารามตำบลหนึ่ง ให้หลวงอไภยพิพัฒจีนนายก่ายคุมพลทหารจีนสองพันยกออกไปตั้งค่ายอยู่ณคลองสวนพลูตำบลหนึ่ง
๏ขณะนั้น พระยาแพร่ชื่อ มังไชย มาในกองทัพเนเมียวมหาเสนาบดี ตั้งค่ายอยู่ตำบลบ้านโพธิ์งาม เกลี้ยกล่อมไทยในแขวงเมืองสิงคบุรีแลได้มารบค่ายบ้านระจันด้วย แล้วยกมาตั้งค่ายอยู่ณโพธิ์สามต้นฟากตระวันออก ครั้นถึงณเดือนอ้าย ปีจอ อัฐศก จึงยกพลเมืองแพร่คนสามร้อยเศษหนีพม่ากลับไปโดยทางพระพุทธบาท พวกพม่ายกติดตามไปทัน ได้รบกันกลางทาง ฆ่าฟันกันตายทั้งสองฝ่าย พม่าตายลงมาก ก็เลิกกลับมา พระยาแพร่จึงให้เขียนหนังสือปักไว้ในป่าแขวงพระพุทธบาทเปนใจความว่า สมเด็จพระเจ้าทรงธรรมมีพระคุณแก่ข้าพระพุทธเจ้ามาก ข้าพระพุทธเจ้าไม่อยู่รบกรุงเทพมหานครด้วยพม่าแล้ว จะกลับไปเมืองของตน แลพวกขุนโขลนข้าพระพุทธบาทเก็บได้หนังสือนั้น จึงบอกส่งลงมายังพระมหานครได้ทราบเหตุดังนั้น
