หน้า:พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา ภาค ๒ (๒๔๕๕) b.pdf/342

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ยังไม่ได้พิสูจน์อักษร
๓๐๕

ไปเมืองอังวะถวายกับทั้งเรือกิ่งแลครอบครัวไทยซึ่งกวาดต้อนไปนั้น พระเจ้าอังวะจึงปูนบำเหน็จตั้งให้ปกันหวุ่นอยู่ครองเมืองเมาะตมะ

ฝ่ายเนเมียวมหาเสนาบดียกกองทัพแลครอบครัวไทยกับทั้งพระราชวงศานุวงษ์กระษัตริย์เมืองไทยซึ่งกวาดต้อนไปนั้น ครั้นถึงเมืองอังวะ ก็เข้าเฝ้าพระเจ้ามังระ กราบทูลถวายผู้คนชาวกรุงศรีอยุทธยาแลพระราชวงศานุวงษ์กับทรัพย์สิ่งของทองเงินเปนอันมาก พระเจ้ามังระจึงปูนบำเหน็จตั้งเนเมียวเปนโยทธยาหวุ่นให้ควบคุมพวกไทยทั้งสิ้น แลขุนหลวงวัดประดู่นั้นพระเจ้าอังวะให้สึกออกเปนคฤหัสถ์ แต่บรรดาเชื้อพระวงษ์กระษัตริย์เมืองไทยนั้นให้ไปตั้งบ้านเรือนอยู่ณเมืองจักไก่ฝ่ายฟากแม่น้ำข้างโน้นตรงเมืองอังวะข้าม แล้วตั้งแต่งขุนนางพม่าลงมาอยู่รักษาเมืองมฤตรวบรวมชาวเม็งทั้งปวงให้อยู่ตามภูมิลำเนาเหมือนแต่ก่อน แต่เมืองตนาวศรีนั้นร้างอยู่ พม่าหามาตั้งไม่ ตั้งไว้แต่ชาวด่านอยู่รักษา แลเมืองทวาย เมืองมฤต ก็ไปขึ้นแก่เมืองอังวะเปนเขตแดนข้างพม่าตั้งแต่นั้นมา แลพม่ายกมาตีกรุงในสองปีนั้น พม่าเสียรี้พลประมาณสามพันสี่พันทั้งป่วยไข้ตาย ชาวเมืองไทยเสียคนประมาณสองแสนเศษทั้งตายด้วยอาวุธแลป่วยไข้อดโซตาย