๏ลุศักราช ๙๙๗ ปีกุญ สัปตศก สมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวเสด็จไปพระราชทานเพลิงพระเจ้าลูกเธอฝ่ายในณวัดไชยวัฒนาราม ได้เนื้อในท้องเผาไม่ไหม้ สงไสยว่าต้องคุณ ครั้งนั้น ประชาราษฎรฦๅกันว่า จะให้ค้นตำหรับตำราที่หมอผู้เฒ่าผู้แก่ ต่างคนกลัวความผิด บรรดามีตำหรับตำราความรู้วิชาการก็ทิ้งน้ำเสียสิ้น.
๏ศักราช ๙๙๘ ปีชวด อัฐศก สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวให้รื้อเทวสถานพระอิศวรพระนารายน์ขึ้นมาตั้งยังชีกุน ในปีนั้น ให้ยกกำแพงพระราชวังออกไป ให้สร้างพระมหาปราสาทพระวิหารสมเด็จ วันหนึ่ง เสด็จมาทอดพระเนตรเรือกิ่ง ช่างรับพระราชทานอยู่ ยังมิได้ติดตาเรือกิ่ง ทรงพระกรุณาให้นายมั่น มหาดเล็กบ้านนอก เอาตาเรือกิ่งติดเข้า กลับตาซ้ายติดตาขวา หางเรือก็กลับไปข้างปัถวี ทอดพระเนตรเห็นตรัศว่า ดีอยู่ ให้เอาตามนายมั่นติดนั้นเถิด พระราชทานเงินตราห้าตำลึง เสื้อผ้าสำรับหนึ่ง ในวันบัณณรสีเพ็ญเดือนแปด เสด็จออกไปประฏิบัติพระสงฆ์ณวัดไชยวัฒนาราม สมเด็จพระเจ้าลูกเธอทรงพระเยาว์ก็ตามเสด็จไปหลายพระองค์ แต่พระนารายน์ราชกุมารพระชนม์ได้ห้าพรรษานั้นประชวรพระเจ้าอยู่ ทรงพระกรุณาตรัศว่า ป่วยอยู่แล้ว อย่าตามไปเลย เพลาเช้านั้น ฝนตกพรำอยู่ พระนารายน์ราชกุมารเสด็จออกไปเล่นที่เกย พระนมพี่เลี้ยงทูลห้ามก็ไม่ฟัง จะถวายพระกลดก็ห้ามเสีย พระนมพี่เลี้ยงจนใจ ก็ต้องเล่นอยู่ด้วย พระองค์ยืนยุดเสาหลักไชยอยู่ อสนีลงต้องหลักไชยแตกตระลอดลงไปจนดิน พระนารายน์ราชกุมารจะได้เปนอันตรายหามิได้ พระองค์ยืนยุดหลักไชย ทรงพระสรวลอยู่ตามประสาพระเยาว์ แต่พระนมพี่เลี้ยงสลบไปสิ้น สมเด็จพระเจ้า
