หน้า:พระราชพงษาวดาร ฉบับพระราชหัดถเลขา ภาค ๒ (๒๔๕๕) b.pdf/56

๑๙

แผ่นดินสมเด็จพระสรรเพชญ์ที่ ๗ (พระศรีสุธรรมราชา)

๏พระศรีสุธรรมราชาก็ได้ผ่านพิภพกรุงเทพทวาราวดีศรีอยุทธยา ตรัศให้สมเด็จพระนารายน์ราชนัดดาเปนมหาอุปราช สมเด็จพระนารายน์เปนเจ้าก็เสด็จไปอยู่พระราชวังบวรสถานมงคล อยู่มาสองเดือนเศษ สมเด็จพระศรีสุธรรมราชาพระเจ้าแผ่นดินทอดพระเนตรเห็นพระราชกัลยาณี น้องพระนารายน์ราชนัดดา ทรงพระรูปศิริวิลาศเลิศนารี ก็มีพระไทยเสน่หาผูกพัน ปราศจากลัชชีสมโภค จึงให้หาขึ้นไปบนที่ หวังจะร่วมรศสังวาศด้วยพระราชกัลยาณี ๆ มิได้ขึ้นไป หนีลงมาพระตำหนัก แล้วบอกเหตุกับพระนม ๆ จึงเชิญพระราชกัลยาณีเข้าไว้ในตู้พระสมุด แล้วหามออกมา แสร้งว่า จะเอาพระสมุดไปยังพระราชวังบวรสถานมงคล นายประตูก็มิได้สงไสย ครั้นไปถึงพระราชวังบวรสถานมงคลแล้ว พระราชกัลยาณีก็ออกจากตู้เข้าไปเฝ้าสมเด็จพระเชษฐาธิราช ทรงพระกรรแสงทูลประพฤดิเหตุทั้งปวงซึ่งสมเด็จพระเจ้าอาวเปนพาลทุจริต สมเด็จพระนารายน์บรมบพิตรเปนเจ้าได้ทรงฟังก็ทรงพระโทมนัศน้อยพระไทยนัก จึงตรัศว่า อนิจจาพระเจ้าอาว เราคิดว่า สมเด็จพระบิตุราชสวรรคตแล้ว ยังแต่พระเจ้าอาวก็เหมือนพระบรมราชบิดายังอยู่ จะได้ปกป้องพระราชวงษานุวงษสืบไป ควรฤๅมาเปนดังนี้ พระองค์ปราศจากหิริโอตัปปแล้ว ไหนจะครองสมบัติเปนยุติธรรมเล่า น่าที่จะร้อนอกสมณชีพราหมณอาณาประชาราษฎรไพร่ฟ้าข้าแผ่นดินเปนแท้ จะละไว้มิได้ ด้วยพระองค์ก่อแล้วจำจะสามตาม จึงเสี่ยงเอาพระบารมีเปนที่พึ่ง ทรงพระราชดำริห์แล้ว จึงให้หาขุนนางเข้ามาในพระราชวัง ตรัศแจ้งประพฤดิเหตุซึ่งจะทำยุทธนั้น ขุนนาง