แลผู้ซึ่งลงไปเปนสุภาพนั้น คือ เจ้าพระยามหาอุปราช พระยาพิจิตร หลวงพรหมพิจิตร สามคนนี้เห็นลงไปเปนสุภาพ อนึ่ง พระศรีภูริปรีชา หลวงกระลาโหม นายเพ็ชรทูล คิดด้วยกันแล้วจึงทูลพระองค์ไตรภูวนาทิตยวงษ์ว่า จะเขียนชื่อพระยาจักรี พระยาพิชิตภักดี พระสุรินทรภักดี หลวงอินทรเดชะ แลขุนเหล็ก ขุนเทพรัตน์ ลงในราชะ เอาศิลาทับไว้ มิให้คนมีชื่อทั้งนี้ออกปากคิดอ่านได้เพื่อจะระงับถ้อยความทั้งปวง แลพระไตรภูวนาทิตยวงษ์เห็นชอบด้วย จึงพระศรีภูริปรีชาเอาตำราราชะของตัวให้แก่นายเพ็ชรทูล ให้เขียนชื่อคนทั้งนั้นลงราชะ แล้วก็ให้หลวงกระลาโหมเอาศิลาทับไว้ในพระตำหนักนั้น อนึ่ง หมื่นทิพเสนา หมื่นราชามาตย์ ลงไปณวังหลังขออาสา แลพระไตรภูวนาทิตยวงษ์ก็ให้ผ้าลายแลเสื้อกาสาคนละสำรับ อนึ่ง มีคำอีแก่นแลนายบุญเกิดให้การว่า พระไตรภูวนาทิตยวงษ์ใช้อีแก่นแลนายบุญเกิดเอาน้ำสบถไปให้แก่พระยามหามณเฑียร พระยาศุโขไทย กินถึงจวน อนึ่ง มีคำอีแก่นให้การว่า ผู้ลงไปณวังหลังนั้น คือ ภรรยาพระยากระลาโหม นางน้อย ลูกพระยากระลาโหม ภรรยาหลวงราชบุตร ภรรยาพระยากระลาโหมผู้มรณภาพ ไปกับนางเมืองเขียด ท้าววาชอุไทย ภรรยาพระพิไชยรณฤทธิ แลลูกสใภ้แม่นมสุด แม่พระศรีภูริปรีชา แลหลานแม่ศรีอุไทย แม่พระศรีศักดิ์ ภรรยาพระยาพัทลุง ภรรยาพระยาศุโขไทย ภรรยาพระยาพระคลัง แม่ภรรยาพระยาพระคลัง ภรรยาพระจอมเมืองนั้น พระราชทานกำไลทองคำคู่หนึ่ง ครั้นถามผู้มีชื่อทั้งนี้ กราบบังคมทูลพระกรุณา พระบาทสมเด็จเอกาทศรฐอิศวรบรมนารถบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวจึงมีพระราชโองการตรัศสั่ง
