ดีบลมูลนำเข้ามาให้พระยารามกำแหงทูลเกล้าทูลกระหม่อมถวาย ในปีกุญนั้น นางพระยาอาแจแต่งแหวนเพ็ชรเปนลูกแตงเท่าผลมขามทั้งเปลือก เปนค่าสิบตำลึงทอง ขอให้โกษาธิบดีทูลเกล้าทูลกระหม่อมถวาย ในปีเดียวนั้น ญาณมหมัต ลูกค้าณเมืองมชลีปตำ มีความสวามิภักดิ ก็แต่งดาบทองกลมเปนรูปนกอยู่ในแลประดับพลอยเพ็ชรแลพลอยแดงมรกฎแลมุกทั้งสามสาย พลอยแหวนประดับใหญ่น้อยสองร้อยเจ็ดพลอย ขอให้โกษาธิบดีทูลเกล้าทูลกระหม่อมถวาย แลประเทศทั้งปวงมีความสวามิภักดิแลแต่งเครื่องบรรณาการรจนาอันพิจิตต่าง ๆ เข้ามาทูลเกล้าทูลกระหม่อมถวายเปนอันมาก สมเด็จบรมบพิตรพระพุทธเจ้าอยู่หัวก็ทรงพระกรุณาพระราชทานให้สิ่งของตามปราถนานั้นทุกประการยิ่งกว่าสิ่งของทูลเกล้าทูลกระหม่อมถวายนั้น.
๏ในศักราช ๑๐๒๒ ปีชวด โทศกนั้น มีหนังสือพระยาแสนหลวงณเมืองเชียงใหม่ให้แสนสุรินทรไมตรีถือลงมาถึงอรรคมหาเสนาธิบดีณกรุงเทพมหานครบวรทวาราวดีศรีอยุทธยา ในลักษณ์หนังสือนั้นว่า ชาวเมืองจีนฮ่อยกรี้พลมาจะล้อมเอาเมืองเชียงใหม่ แลพระยาแสนหลวงแลชาวเมืองเชียงใหม่ทั้งปวงหาที่พึ่งที่พำนักมิได้ จึงเสี่ยงทายในอารามพระพุทธสิหิงค์ซึ่งอยู่ณเมืองเชียงใหม่นั้นว่า ถ้าประเทศใดจะเปนที่พึ่งที่พำนักได้ไซ้ ขอพระพุทธเจ้าสำแดงให้เห็นประจักษ์ แลว่า พระพุทธสิหิงค์นั้นบ่ายพระภักตรมายังกรุงเทพมหานครบวรทวาราวดีศรีอยุทธยา พระยาแสนหลวง ขุนแสนหลวงแสนหมื่นทั้งปวง มีความยินดีนัก จะขอเอาพระเดชเดชานุภาพพระบาทสมเด็จบรมบพิตรพระเจ้าช้างเผือกเปนที่พึ่งพำนึก ขอพระราชทานข้าหลวงแลช้างม้า
