ว่า ในเมืองฝรั่งเศสมีช่างทำนาฬิกายนตร์ แลปืนลม ปืนไฟ แลกล้องส่องเห็นไกลเปนใกล้ กระทำของวิเศษอื่น ๆ ก็ได้ต่าง ๆ ทั้งเงินทองก็มีมาก แลในวังพระเจ้าฝรั่งเศสให้หลอมเงินเปนท่อน ๘ เหลี่ยม ใหญ่ประมาณ ๓ กำ โดยยาว ๗ ศอก ๘ ศอก กองอยู่ตามริมถนนเปนอันมากเหมือนดุจเสาอันกองไว้ กำลังคนแต่ ๑๓ คน ๑๔ คนจะยกท่อนเงินขึ้นมิได้ไหว ภายในท้องพระโรงข้างในนั้นดาษพื้นด้วยแผ่นศิลามีสีต่าง ๆ จำหลักลายฝังด้วยเงิน ทอง แลแก้วต่างสีเปนลดาวัลิ แลต้นไม้ ดอกไม้ ภูเขา แลรูปสัตวต่าง ๆ พื้นผนังก็ประดับด้วยกระจกภาพ กระจกเงา อันวิจิตรควรจะพิศวง เบื้องบนเพดานนั้นให้แผ่แผ่นทองบางดุจแผ่นทองอังกฤษตัดเปนเส้นน้อย ๆ แล้วผูกเข้าเปนพวงพู่ห้อยย้อย แลแขวนโคมแก้วมีสัณฐานต่าง ๆ สีแก้วแลสีทองก็รุ่งเรืองโอภาศงามยิ่งนัก สมเด็จพระพุทธเจ้าอยู่หัวได้ทรงฟังพระยาวิไชเยนทร์กราบทูลพรรณนาสมบัติณเมืองฝรั่งเศสวิเศษต่าง ๆ มิได้ทรงเชื่อ พระราชดำริห์จะใคร่เห็นความจริง จึงมีพระราชดำรัศแก่เจ้าพระยาโกษาธิบดีว่า เราจะแต่งกำปั่นให้ไปถึงเมืองฝรั่งเศส จะได้ผู้ใดเปนนายกำปั่นออกไปสืบดูของวิเศษยังจะมีจริงสมเหมือนคำพระยาวิไชเยนทร์ฤๅประการใด เจ้าพระยาโกษาจึงกราบทูลว่า ข้าพระพุทธเจ้าไม่เห็นผู้อื่นซึ่งจะเปนนายกำปั่นไปถึงเมืองฝรั่งเศสได้ เห็นแต่นายปานผู้น้องข้าพระพุทธเจ้าผู้เดียวอาจไปสืบข้อราชการณเมืองฝรั่งเศสดุจกระแสพระราชดำริห์ได้ จึงมีพระราชโองการตรัศให้หาตัวนายปานเข้ามาเฝ้าแล้วว่า อ้ายปาน มึงมีสติปัญญาอยู่ กูจะใช้ให้เปนนายกำปั่นไปณเมืองฝรั่งเศส สืบดูสมบัติพระเจ้าฝรั่งเศสยังจะสมดังคำพระยาวิไชเยนทร์กล่าวฤๅจะมิสมประการใด จะใคร่เห็นเท็จแลจริง
