ดี มาชาตินี้จึ่งมีทรัพย์ ผู้ซึ่งยากจนนั้น แต่ชาติก่อนได้ทำบาปไว้ ครั้นมาชาตินี้จึ่งไม่มีทรัพย์ ถ้าผู้ใดทำบุญแลบาปนั้น ก็ย่อมมีเงาติดตามตัวอยู่เป็นนิจ ท่านอย่าได้มีความสงสัยเลย
สุมาตองสองจึ่งว่า ถ้าฟ้าดินมิได้มีความลำเอียงแล้ว เหตุไรชาวบ้านจึ่งต้องแก้สินบนและเผากระดาษเงินกระดาษทองกันเล่า พระยายมได้ฟังดังนั้น ก็หัวเราะด้วยเสียงอันดัง จึ่งว่า ผู้เล่าเรียนโฉดเขลาเอง ซึ่งจะมาว่าเรานั้นไม่ถูก สุมาตองสองจึ่งว่า ถ้าบนกันไม่ได้แล้ว เหตุไรชาวบ้านจึ่งมีหนังและเซ่นวักตั๊กกะแตนกันเป็นนิจเล่า พระยายมจึงตอบว่า ธรรมดาบ้านเมืองถ้ามีความสุขก็ย่อมประพฤติกันตามนิยม ถ้าบนไม่ให้ตายได้แล้ว เจ้าแผ่นดินก็จะมีพระชนมพรรษาถึงหมื่นปี อันมนุษย์ทั้งหลายก็ย่อมโฉดเขลา จึ่งมานิยมในการเผากระดาษ ของเหล่านี้มิได้เป็นประโยชน์เลย สุมาตองสองจึ่งว่า ถ้าฟ้าแลดินเป็นสัตยธรรมแล้ว ผู้ซึ่งถือศีลแลทำทานแต่ผ้าก็ไม่มีจะนุ่งห่ม ข้าวก็ไม่มีจะบริโภคเลย ผู้ซึ่งเล่าเรียนถ้ายากจนแล้วจะไล่หนังสือก็ไม่ได้ การทั้งนี้ ถ้าท่านให้
