บ้วนฮ่วยเหลา/เล่ม ๑/ตอน ๑๖

หน้า ๙๕–๑๐๐ สารบัญ

ฝ่ายคนเหล่านั้นได้ยินเสียงเต็กเซงเรียก ก็เปิดประตูให้ แล้วถามว่า ท่านจับสัตว์ร้ายได้หรือไม่ เต็กเซงจึงบอกว่า ที่เราขี่อยู่นี่มิใช่หรือ คนใช้เหล่านั้นก็ดีใจ พาเต็กเซงไปหาโลฮวยอ๋อง แล้วแจ้งความกับโลฮวยอ๋องว่า เต็กเซงจับสัตว์ร้ายได้กลายเป็นม้าขี่ม้าโน่นแล้ว โลฮวยอ๋องก็ดีใจ พอเต็กเซงมาจึงถามว่า เจ้าจับสัตว์ร้ายได้แล้วหรือ เต็กเซงก็เล่าความตามได้สู้รบกับมังกรให้โลฮวยอ๋องฟังทุกประการ แล้วจึงว่า เพราะบารมีของท่านปกแผ่ไป ข้าพเจ้าจึงจับมังกรกลายเป็นม้าได้โดยง่าย โลฮวยอ๋องกับฮันขีก็มีความยินดี จึงให้คนใช้ไปเอาเครื่องมาผูกม้าเข้า แล้วโลฮวยอ๋องก็โดดขึ้นหลังม้า ม้าก็ทำพยศหกหันไปมาจนโลฮวยอ๋องเจียนจะพลัดตก โลฮวยอ๋องตกใจโดดลงจากหลังม้า จึงบอกให้ฮันขีขี่ลองดู ฮันขีโดดขึ้นหลัง ม้าก็โลดโผนโจนไปมิให้ผู้ใดขี่ได้ ฮันขีตกใจ จึงโดดลงจากหลังม้าโดยเร็ว โลฮวยอ๋องก็ให้เต็กเซงขึ้นขี่ลองดู เต็กเซงก็โดดขึ้นหลังม้าขับไปหาเป็นเหตุสิ่งใดไม่ แล้วก็ลงจากม้าเข้าไปคำนับโลฮวยอ๋อง โลฮวยอ๋องจึงว่า ม้านี้ผู้ใดขี่ก็ไม่ได้ เจ้าจงเอาไว้เป็นสิทธิ์ของเจ้าเถิด เต็กเซงก็ดีใจ จึงว่า ม้านี้หามีชื่อไม่ ขอท่านได้ขนานนามให้ด้วย โลฮวยอ๋องก็ขนานนามให้ชื่อ เฮียนอ้วยเหลงเบ๊ แล้วสั่งให้ทหารเอาม้านั้นไปเลี้ยงไว้ แล้วถามเต็กเซงว่า เจ้าอยู่เมืองไหน ปู่และบิดาเจ้าแซ่ไรชื่อไร รูปร่างก็แบบบาง เหตุไรจึงมีฝีมือและกำลังเข้มแข็งนัก เต็กเซงก็บอกว่า บิดาข้าพเจ้าแซ่ เต็ก ชื่อ ก๊วง อยู่เมืองซัวไซ ตำบลบ้านเซียวเอียงตี๋ โลฮวยอ๋องได้ฟังแล้วจึงแจ้งว่า เวลานี้ก็ดึกแล้ว จงนอนอยู่นี่เถิด พรุ่งนี้จึงค่อยไป เต็กเซงก็นอนค้างอยู่ในวังนั้น

ครั้นรุ่งเช้า โลฮวยอ๋องก็เข้าไปคำนับนางเต็กไทเฮา แล้วแจ้งความว่า มีชายผู้หนึ่งฝีมือเข้มแข็งนัก กำจัดสัตว์ร้ายที่ในสวนดอกไม้ สัตว์นั้นกลาย้ป็นม้าจับมาได้ ข้าพเจ้าตั้งชื่อให้ว่า เฮียนอ้วยเหลงเบ๊ นางเต็กไทเฮาถามว่า ชายผู้นั้นแซ่ใดชื่อไร โลฮวยอ๋องก็บอกชื่อและแซ่ให้มารดาฟังทุกประการ นางเต็กไทเฮาจึงคิดว่า ชายผู้นั้นบอกว่า แซ่ เต็ก บิดาชื่อ ก๊วง เต็กก๊วงนั้นก็เป็นพี่ชายของเรา เราก็หาได้ข่าวคราวเต็กก๊วงผู้พี่เราประการใดไม่ จำจะให้หาเต็กเซงมาถามดู จึงให้คนใช้ไปหาตัวเต็กเซงเข้ามา นางเต็กไทเฮาพิเคราะห์ดูเห็นรูปร่างลักษณะเต็กเซงคมสัน จึงถามว่า เจ้าอยู่บ้านเมืองไหน ปู่และบิดาเจ้าแซ่ใดชื่อไร เต็กเซงก็บอกชื่อและแซ่ปู่และบิดาให้นางเต็กไทเฮาทราบทุกประการ นางเต็กไทเฮาแจ้งความแล้วก็นิ่งไว้ จึงถามต่อไปว่า ในเมืองหลวงนี้น้าอาเจ้ามีบ้างหรือไม่ เต็กเซงตอบว่า บิดาข้าพเจ้าบอกว่า มีอาอยู่คนหนึ่งชื่อ นางเต็กเชยกิม มีรับสั่งพระเจ้าซ่องจีนจงฮ่องเต้มาเก็บไป แล้วมีผู้มาบอกกับบิดาข้าพเจ้าว่า อานั้นตายเสียแล้ว ความจะเท็จจริงประการใดข้าพเจ้าหาทราบไม่ นางเต็กไทเฮาจึงถามว่า เจ้าเป็นบุตรเต็กก๊วง มีของสำคัญสิ่งไรติดตัวมาบ้างหรือไม่ เต็กเซงบอกว่า เมื่อบิดาข้าพเจ้าตายนั้น มารดาข้าพเจ้าเอานกหยกผูกให้ข้าพเจ้านกหนึ่งชื่อ ฮวยเอีย แล้วมารดาบอกข้าพเจ้าว่า นกหยกนี้มีอยู่คู่หนึ่ง อยู่ที่นางเต็กเชยกิมผู้อาข้าพเจ้านั้นนกหนึ่ง บัดนี้ นกนั้นข้าพเจ้าได้ติดตัวมาด้วย แล้วส่งนกให้นางเต็กไทเฮาดู นางเต็กไทเฮารับนกมาแล้ว ก็ให้คนใช้ไปเอานกของนางมาเปรียบกันดู รูปร่างแบบเดียวอย่างเดียวกัน นางจำสำคัญได้แน่ถนัดแล้ว ก็ร้องไห้ว่า เจ้านี้เป็นหลานของเรา เรานี่แหละชื่อ เต็กเชยกิม แต่อามาจากบิดาเจ้าก็ช้านานแล้ว หาได้ข่าวร้ายดีประการใดไม่ จนเจ้าเติบโตใหญ่ถึงเพียงนี้แล้ว เป็นบุญของเราหนักหนา

ฝ่ายโลฮวยอ๋องได้แจ้งว่า เต็กเซงมิใช่ผู้อื่น ก็ดีใจ จึงให้คนใช้ไปจัดเสื้อและกางเกงของตัวมาให้เต็กเซงผลัดใหม่ เต็กเซงก็รับเอาเสื้อและกางเกงของโลฮวยอ๋องมาสวมเข้า เต็กเซงกับนางเต็กไทเฮาได้พบกันในวันนั้นมีความยินดีนัก แล้วสั่งให้คนใช้จัดโต๊ะมาตั้ง นางเต็กไทเฮา กับโลฮวยอ๋อง เต็กเซง ก็กินโต๊ะเสพสุราอยู่ด้วยกันทั้งสามคน พอเป็นวันขึ้นสิบห้าค่ำ พระจันทร์เต็มดวงบริบูรณ์ นางเต็กไทเฮาแหงนหน้าขึ้นดูบนอากาศ เห็นพระจันทร์เต็มดวงบริบูรณ์ ก็รำลึกขึ้นได้ถึงฮันขีทำนายฝันสมดังคำทำนายทุกประการ จำเราจะให้โลฮวยอ๋องไปกราบทูลพระเจ้าซ่องยินจงฮ่องเต้ให้เลื่อนที่ฮันขีมียศยิ่งขึ้นไป คิดแล้วจึงสั่งโลฮวยอ๋องให้ไปทูลพระเจ้าซ่องยินจงฮ่องเต้ตามซึ่งคิดไว้นั้นทุกประการ โลฮวยอ๋องก็คำนับรับสั่งมารดา ครั้นกินโต๊ะเสร็จแล้วก็ออกมาบอกฮันขีว่า ท่านทำนายฝันแม่นยำนัก บัดนี้ นางเต็กไทเฮา ราชมารดา ให้เราไปกราบทูลขอให้เลื่อนที่ท่านมียศยิ่งขึ้นไป ท่านจงกลับไปบ้านเถิด วันอื่นเราจะไปกราบทูลให้ ฮันขีก็มีความยินดี คำนับโลฮวยอ๋อง แล้วก็กลับไปบ้าน

นางเต็กไทเฮาจึงสั่งโลฮวยอ๋องว่า เจ้าจงจัดที่ให้เต็กเซงอยู่ให้สบาย จงเอาใจใส่เป็นธุระด้วย โลฮวยอ๋องก็จัดห้องที่สำหรับดูหนังสือนั้นให้เต็กเซงอยู่ในวังนำเชงเก๋ง เต็กเซงจึงคิดว่า เราก็ได้มาพบอาแล้ว อาเราก็ได้เป็นพระราชมารดาพระเจ้าแผ่นดิน ครั้งนี้ เราหาต้องกลัวผู้ใดไม่ ชิงชิวนั้นคิดจะฆ่าเราหลายครั้งก็ทำเราไม่ได้ ครั้งนี้ เราจะไปฆ่าชิงชิวเสียในเวลาค่ำวันนี้จึงจะหายแค้น คิดแล้วก็สั่งคนใช้ให้เอาโคมของโลฮวยอ๋องมาจุดไฟเข้า เราจะไปบ้านฮันขี คนใช้ก็เอาไฟมาจุดโคมเข้า แล้วนำเต็กเซงออกจากวังนำเชงเก๋งไป