ประกาศพระราชบัญญัติและพระราชกำหนดต่าง ๆ รัชกาลที่ 6/เล่ม 12/เรื่อง 17
เจ้าพระยาธรรมาธิกรณาธิบดี เสนาบดีกระทรวงวัง รับพระบรมราชโองการในพระบาทสมเด็จพระรามาธิบดีศรีสินทรมหาวชิราวุธ พระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว ประกาศให้ทราบทั่วกันว่า จำเดิมแต่ได้พระราชทานพระราชกฤษฎีกาว่าด้วยคำนำนามสัตรีมาแล้วนั้น ก็ปรากฎว่า เปนหลักฐานแน่นอนดีขึ้นกว่าเมื่อยังไม่มีพระราชกฤษฎีกากำหนด จึงได้ทรงพระราชปรารภถึงคำนำนามเด็กว่า ที่ใช้กันอยู่ในเวลานี้ต่าง ๆ นา ๆ ทั้งไม่มีหลักเกณฑ์อันใดที่จะแสดงให้ผู้ที่ได้ยินได้ฟังทราบได้ว่า มีอายุเพียงใด กำเนิดในตระกูลขุนนางชั้นสัญญาบัตร์ หรือเปนบุตร์สามัญชน เพื่อให้ประจักษ์ความเหล่านี้ และเพื่อป้องกันความเข้าใจผิดในเหตุทั้งปวง จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ตราพระราชกฤษฎีกาไว้ ดังต่อไปนี้
ข้อ๑คำว่า "เด็ก" ในที่นี้ ให้พึงเปนที่เข้าใจว่า ผู้ที่มีอายุแต่ ๑๕ ปีลงมา คำว่า "บุตร์" ให้พึงเปนที่เข้าใจว่า ผู้ที่สืบสายโลหิตทางตระกูลบิดา ไม่เกี่ยวแก่บุตร์บุญธรรม หรือบุตร์ติดมารดา ซึ่งตระกูลของบิดาเดิมไม่ใช่ข้าราชการชั้นสัญญาบัตร์
ข้อ๒เด็กที่เปนบุตร์ข้าราชการชั้นสัญญาบัตร์ ชาย ให้ใช้คำนำนามว่า "นายน้อย" หญิง ให้ใช้คำนำนามว่า "นางน้อย"
ตัวอย่างเช่น ชายชื่อ สิริ ใช้คำนำนามว่า "นายน้อยสิริ" หญิงชื่อ ศรี ใช้คำนำนามว่า "นางน้อยศรี" เปนต้น
ข้อ๓เด็กที่เปนบุตร์สามัญชน ให้ใช้คำว่า "เด็กชาย" หรือ "เด็กหญิง" เปนคำนำนาม
ตัวอย่างเช่น "เด็กชายสิริ" "เด็กหญิงศรี" เปนต้น
ข้อ๔ส่วนเด็กที่เปนเชื้อราชตระกูลหรือที่ได้มีพระราชกฤษฎีกากำหนดคำนำนามไว้เปนอย่างอื่นแล้วนั้น ให้คงใช้คำนำนามตามชั้นบันดาศักดิ์และที่ได้มีพระราชกฤษฎีกากำหนดไว้เดิมนั้น ไม่มีการเปลี่ยนแปลง
ประกาศมาณวันที่ ๑ ตุลาคม พระพุทธศักราช ๒๔๖๔ เปนปีที่ ๑๒ ในรัชกาลปัตยุบันนี้