รามเกียรติ์
โปรดลองอีกครั้งในภายหลังบทที่ ๒ รามเกียรติ์ ตอนศึกไมยราพ บทพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช
- โอ้ว่าสมเด็จพระเชษฐา เราจากพาราเขตขัณฑ์
- ได้ยากลำบากด้วยกัน ที่ในอารัญกันดาร
- ทศพักตร์มันลักพี่นางไป ไว้ในลงการาชฐาน
- แต่พี่น้องสองคนทรมาน ตามมาจะผลาญอสุรี
- จนได้โยธาพลากร วานรทั้งสองบูรีศรี
- ยกข้ามมหาชลธี จะต่อตีแก้แค้นแทนมัน
- ยังมิทันจะได้รณรงค์ ปราบพงศ์ราพณ์ร้ายโมหันธ์
- ควรฤาพวกพาลชาญฉกรรจ์ มาลอบลักทรงธรรพ์พาไป
- ป่านนี้พระจอมมงกุฎเกศ จะแสนสุขแสนเทวษเป็นไฉน
- มันจะทำลำบากตรากไว้ ฤาจะฆ่าฟันให้บรรลัยลาญ
- แม้นพระหริรักษ์จักรแก้ว ล่วงแล้วสุดสิ้นสังขาร
- น้องจะอยู่ไปไยให้ทรมาน จะวายปราณตามเสด็จไปเมืองฟ้า
- ให้พ้นอัปยศอดสู แก่หมู่ไตรโลกถ้วนหน้า
- ร่ำพลางแสนโศกโศกา ดั่งว่าจะสิ้นสมประดี
บทที่ ๓ รามเกียรติ์ ตอนศึกอินทรชิต บทพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช
- บุษเอยบุษบกแก้ว สีแววแสงวับฉายฉาน
- ห้ายอดเห็นเยี่ยมเทียมวิมาน แก้วประพาฬกาบเพชรสลับกัน
- ชั้นเหมช่อห้อยล้วนพลอยบุษย์ บัลลังก์ครุฑลายเครือกระหนกคั่น
- ภาพรายพื้นรูปเทวัญ คนธรรพ์คั่นเทพกินนร
- เลื่อนเมฆลอยมาในอากาศ อำไพโอภาสประภัสสร
- ไขแสงแข่งสีศศิธร อัมพรเอี่ยมพื้นโพยมพราย
- ดั่งพระจันทร์เดินจรส่องดวง แลเฉิดลอยช่วงจำรัสฉาย
- ดาวกลาดดาษเกลื่อนเรียงราย เร็วคล้ายรีบเคลื่อนเลื่อนลอย
งานนี้ ปัจจุบันเป็นสาธารณสมบัติแล้ว เพราะลิขสิทธิ์ได้หมดอายุตามมาตรา 19 และมาตรา 20 ของพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ซึ่งระบุว่า
- ถ้ารู้ตัวผู้สร้างสรรค์ ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นบุคคลธรรมดา
- ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ถึงแก่ความตาย
- ถ้ามีผู้สร้างสรรค์ร่วม ลิขสิทธิ์หมดอายุ
- เมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายถึงแก่ความตาย หรือ
- เมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้โฆษณางานนั้นเป็นครั้งแรก ในกรณีที่ไม่เคยโฆษณางานนั้นเลยก่อนที่ผู้สร้างสรรค์ร่วมคนสุดท้ายจะถึงแก่ความตาย
- ถ้ารู้ตัวผู้สร้างสรรค์ ในกรณีที่ผู้สร้างสรรค์เป็นนิติบุคคล หรือถ้าไม่รู้ตัวผู้สร้างสรรค์
- ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้สร้างสรรค์งานนั้นขึ้น
- แต่ถ้าได้โฆษณางานนั้นในระหว่าง 50 ปีข้างต้น ลิขสิทธิ์หมดอายุเมื่อพ้น 50 ปีนับแต่ได้โฆษณางานนั้นเป็นครั้งแรก
