สวัสดิรักษา
หน้าตา
๏ สุนทรทำคำสวัสดิรักษา | ||
ถวายพระหน่อบพิตรอิศรา | ตามพระบาฬีเฉลิมให้เพิ่มพูน | |
เป็นของคู่ผู้มีอิศริยยศ | จะปรากฏเกิดลาภไม่สาบสูญ | |
สืบอายุสุริวงศ์พงศ์ประยูร | ให้เพิ่มพูนภิญโญเดโชไชย | |
ว่าลืมหลงจงอุตส่าห์รักษาสิริ | ตามคติโบราณท่านขานไข | |
ว่าเช้าตรู่สุริโยอโณไทย | ตื่นนอนให้ห้ามโมโหอย่างโกรธา | |
ผินพักตร์สู่บูรพทิศแลทักษิณ | เศกวารินด้วยพระธรรมคาถา | |
ที่นับถือคือพระไตรสรณา | ถ้วนสามคราจึงชำระสระพระพักตร์ | |
แล้วเอื้อนอรรถตรัสความที่ดีก่อน | จะถาวรพูนเกิดประเสริฐศักดิ์ | |
ด้วยราศีที่ชะลอนรลักษณ์ | อยู่พระพักตร์แต่ทิวาเวลากาล | |
ยามกลางวันนั้นว่าพระราศี | สถิตที่วรองค์ให้สรงสนาน | |
พระอุระประสุคนธ์วิมลมาลย์ | จะสำราญโรคาไม่ราคี | |
ครั้นพลบค่ำคล้ำฟ้าสุธาวาส | ฝ่ายเบื้องบาทซ้ายขวาเป็นราศี | |
จงรดน้ำชำระซึ่งราคี | ห้ามสตรีอย่าให้พาดบาทยุคล | |
เสวยนั้นผันพระพักตร์ไปบูรพทิศ | เจริญฤทธิ์ชันษาสถาผล | |
แม้นผินพักตร์ทักษิณถิ่นมณฑล | ไม่ขาดคนรักใคร่เวียนไปมา | |
ทิศประจิมอิ่มเอมเกษมสุข | บรรเทาทุกข์ปรากฏด้วยยศถา | |
แต่ทิศเหนือเหลือร้ายวายชีวา | ทั้งชันษาซุดน้อยถอยทุกปี ฯ | |
๏ อนึ่งนั่งบังคลอย่ายลต่ำ | อย่าบ้วนน้ำลายพาเสียราศี | |
ผินพระพักตร์สู่อุดรประจิมดี | ไม่ต้องผีคุณไสยพ้นภัยพาล | |
แล้วสรงน้ำชำระพระนลาฏ | จึงผุดผาดผิวพรรณในสัณฐาน | |
เสด็จไหนให้สรงชลธาร | เป็นฤกษ์พารลูบใล้แล้วไคลคลา ฯ | |
๏ อนึ่งพระองค์ทรงเจริญเพลินถนอม | อย่าให้หม่อมห้ามหลับทับหัตถา | |
ภิรมย์รสอตส่าท์สรงพระคงคา | เจริญราศีสวัสดิ์ขจัดภัย ฯ | |
๏ อนึ่งวันชำระสระพระเกล้า | อังคารเสาร์สิ้นวิบัติปัตไถม | |
ตัดเล็บวันพุธจันทร์กันจังไร | เรียนสิ่งใดวันพฤหัสสวัสดี ฯ | |
๏ อนึ่งภูษาผ้าทรงณรงค์รบ | ให้มีครบเครื่องเสร็จทั้งเจ็ดสี | |
วันอาทิตย์สิทธิโชคโฉลกดี | เอาเครื่องสีแดงทรงเป็นมงคล | |
เครื่องวันจันทร์นั้นควรสีนวลขาว | จะยืนยาวชันษาสถาผล | |
อังคารม่วงช่วงงามสีครามปน | เป็นมงคลขัตติยาเข้าราวี | |
เครื่องวันพุธสุดสีด้วยสีแสด | กับเหลือบแปดปนประดับสลับสี | |
วันพฤหัสจัดเครื่องเขียวเหลืองดี | วันศุกร์สีเมฆหมอกออกสงคราม | |
วันเสาร์ทรงดำจึงล้ำเลิศ | แสนประเสริฐเสี้ยนศึกจะนึกขาม | |
หนึ่งพาชีขี่ขับประดับงาม | ให้ต้องตามสีสรรพ์จึงกันภัย ฯ | |
๏ อนึ่งว่าถ้าจะลงสรงสนาน | ทุกห้วยธารเถื่อนถ้ำแลน้ำไหล | |
พระพักตร์นั้นผันล่องตามคลองไป | ห้ามมิให้ถ่ายอุจาร์ปัสสาวะ | |
อย่าผินหน้าฝ่าฝืนขึ้นเหนือน้ำ | จะต้องรำเพรำพัดซัดมาปะ | |
เมื่อสรงน้ำสำเร็จเสร็จธุระ | คำนับพระคงคาเป็นอาจิณ ฯ | |
๏ อนึ่งวิชาอาคมถมถนำ | เวลาค่ำควรคิดเป็นนิจศีล | |
จึงศักดิ์สิทธิ์ฤทธิรนพ้นไพริน | ให้เพิ่มภิญโญยศปรากฏไป ฯ | |
๏ อนึ่งสุนัขมักเฝ้าแต่เห่าหอน | พิ่มอย่าขู่ก่อนด่าว่าอัชฌาลัย | |
พิ่มเสียสง่าราศีมักมีภัย | คนมิได้ยำเยงเกรงวาจา | |
อนึ่งเขฬะอย่าถ่มเมื่อลมพัด | ไปถูกสัตว์เสื่อมมนต์ดลคาถา | |
อนึ่งพบปะพระสงฆ์ทรงศีลา | ไม่วันทาถอยถดทั้งยศทรัพย์ | |
อนึ่งอย่าด่าว่าแดดแลลมฝน | อย่ากังวลเร่งวันให้พลันดับ | |
เมื่อเช้าตรู่สุริยงจะลงลับ | จงคำนับสุริยันพระจันทร | |
อนึ่งเล่าเข้าที่ศรีไสยาสน์ | อย่าประมาทหมั่นคำนับลงกับหมอน | |
เป็นนิรันดร์สรรเสริญเจริญพร | คุณบิดรมารดาคุณอาจารย์ | |
๏ อนึ่งผ้าทรงจงนุ่งเหน็บข้างขวา | กันเขี้ยวงาจระเข้เดรฉาน | |
อนึ่งอย่าไปใต้ช่องคลองตะพาน | อย่ารอดร้านฟักแฟงแรงราคี | |
ทั้งไม้ลำค้ำเรือนแลเขื่อนคอก | ใครลอดออกอัปลักษณ์เสียศักดิ์ศรี | |
ถึงฤทธิเดชเวทมนตร์ดลจะดี | ตัวอัปรีย์แปรกลับให้อัปรา | |
อนึ่งไปไหนได้พบอสภซาก | อย่าออกปากทักทายร้ายนักหนา | |
ให้สรงน้ำชำระพระพักตรา | ตามตำราแก้กันอันตราย ฯ | |
๏ อนึ่งเครื่องผูกลูกสะกดตะกรุดคราด | เข้าไสยาสน์ยามหลับทับฉลาย | |
เครื่องอาวุธสุดห้ามอย่าข้ามกราย | อย่านอนซ้ายสตรีมักมีภัย | |
อนึ่งวันจันทร์คราสตรุษสารทสูรย์ | วันเพ็ญบูรณ์พรรษาอัชฌาสัย | |
ทั้งวันเกิดเริดร้างให้ห่างไกล | ห้ามมิให้เสนหาถอยอายุ | |
แม้นสตรีมีระดูอย่าอยู่ด้วย | ถ้ามิม้วยก็มักเสียจักษุ | |
มักเกิดมีฝีพองเป็นหนองพุ | ควรทำนุบำรุงองค์ให้จงดี | |
๏ อนึ่งนั้นวันกำเหนิดเกิดสวัสดิ์ | อย่าฆ่าสัตว์เสียสง่าทั้งราศี | |
อายุน้อยถอยเลื่อนทุกเดือนปี | แล้วมักมีทุกข์โศกโรคโรคา | |
อนึ่งบรรทมถ้าลมคล่องทั้งสองฝ่าย | พระบาทซ้ายอย่าพาดพระบาทขวา | |
ข้างขวาคล่องต้องกลับทับซ้ายมา | เป็นมหามงคลเลิศประเสริฐนัก ฯ | |
๏ อนึ่งว่าถ้าจะจรแลนอนนั่ง | สำเนียงดังโผงเผาะเกาะกุกกัก | |
คือคุณผีปีศาจอุบาทว์ยักษ์ | ใครทายทักถูกฤทธิ์วิทยา | |
๏ ขอพระองค์จงจำไว้สำเหนียก | ดังนี้เรียกสวัสดิรักษา | |
สำหรับองค์พงศ์กษัตริย์ขัตติยา | ให้ผ่องผาสุกสวัสดิ์ขจัดภัย | |
บทโบราณท่านทำเป็นคำฉันท์ | แต่คนนั้นมิใคร่แจ้งแถลงไข | |
จึงกล่าวกลับซับซ้อนเป็นกลอนไว้ | หวังจะให้เจนจำได้ชำนาญ | |
สนองคุณมุลิกาสามิภักดิ์ | ให้สูงศักดิ์สืบสมบัติพัสถาน | |
แม้ผิดเพี้ยนเปลี่ยนเรื่องเบื้องโบราณ | ขอประทานอภัยโทษได้โปรดเอย ฯ |