อังกฤศเรียกว่า มินิสเตอร์ออฟฟิแนนซ์ รวม ๑๔ ข้อ หมวดมาตราที่ ๓ ว่าด้วยปลัดบาญชีกลางในกรมพระคลังมหาสมบัติ ที่ภาษาอังกฤศเรียกว่า ชิฟสิเกรตารี รวม ๑๑ ข้อ หมวดมาตราที่ ๔ ว่าด้วยพนักงานใหญ่ผู้รับเงิน ที่ภาษาอังกฤศเรียกว่า ริซีฟเวอเยเนอราล รวม ๑๑ ข้อ หมวดมาตราที่ ๕ ว่าด้วยพนักงานผู้จ่ายเงิน ที่ภาษาอังกฤศเรียกว่า เปมาสเตอร์เยเนอราล รวม ๗ ข้อ หมวดมาตราที่ ๖ ว่าด้วยพนักงานผู้เกบเงินทอง คือ ภาษาอังกฤศเรียกว่า เตรสุเรอ รวม ๗ ข้อ หมวดมาตราที่ ๗ ว่าด้วยพนักงานผู้เกบรักษาคลังเครื่องรูปพรรณทองเงินและเพชร์พลอยต่าง ๆ รวม ๑๒ ข้อ หมวดมาตราที่ ๘ ว่าด้วยออฟฟิซหลวงในพระบรมมหาราชวัง ที่ภาษาอังกฤศเรียกว่า ออดิตออฟฟิซ รวม ๑๖ ข้อ หมวดมาตราที่ ๙ ว่าด้วยเจ้าภาษีและเจ้าจำนวน และผู้หนึ่งผู้ใดซึ่งจะต้องยื่นบาญชีที่คลัง รวม ๘ ข้อ หมวดมาตราที่ ๑๐ ว่าด้วยบาญชีเจ้าพนักงานทุก ๆ กรม รวม ๘ ข้อ หมวดมาตราที่ ๑๑ ว่าด้วยการเบ็จเสร็จ รวม ๑๖ ข้อ หมวดมาตราที่ ๑๒ ว่าด้วยบาญชีปี
