ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:กม ร ๕ (๑) - ๒๔๓๖.pdf/172

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
160
เล่ม ๑
ลักษณเคาซิลลอร์ฤๅรัฐมนตรีปฤกษาราชการ

ขึ้นไป ถ้าไม่มีผู้รับรอง ก็ไม่ต้องโวดจับฉลาก ถ้ามีผู้กล่าวขึ้นเรืองใดเรื่องหนึ่งก็ดี มีผู้รับรองเหนด้วยคนหนึ่งพร้อมแล้ว แลไม่มีไครพูดห้ามกั้นกางแล้ว ไวซ์เปรสิเดนต้องถามเคาน์ซิลลอร์ออฟสเตดทั้งปวงว่า เรื่องนี้ใครจะเหนข้อห้ามทัดทานอย่างไรบ้าง ถ้าไม่มีใครห้ามทัตทานแล้ว ก็เปนอันเหนว่ายอมพร้อมกัน ความข้อนั้นเปนใช้ได้ ๚ะ

ข้อ๑๙ถ้าเคาน์ซิลลอร์ออฟสเตดผู้ใดผู้หนึ่งจะห้ามก็ดี ฤๅจะยกข้อแก้ไขก็ดี แลมีผู้รับรองเหนด้วยคนหนึ่ง ให้เคาน์ซิลลอร์ออฟสเตดปฤกษากันก่อน ต่างคนต่างพูดซักถามกันตามแก่ปัญญาและรูบความ ครั้นพูดกันสิ้นข้อความแล้ว จึงให้โวดจับฉลาก คือ ให้ผู้เหนด้วยฝ่ายหนึ่งยืนขึ้นพร้อมกัน ให้ไวซ์เปรสิเดนนับดูว่าฝ่าย ๑ จะเปนกี่นาย แล้วให้ผู้ที่ฝ่ายข้างไม่ยอมเหนด้วยนั้นยืนขึ้นพร้อมกัน ให้ไวซ์เปรสิเดนนับดูว่าฝ่ายนี้จะเปนกี่นาย ถ้าการโวดจับฉลากมีผู้เหนด้วยกึ่งหนึ่ง ไม่ยอมเหนด้วยกึ่งหนึ่ง เท่ากันทั้ง ๒ ฝ่าย ก์ให้ไวซ์เปรสิเดนยกความเรื่องนั้นเสีย ให้โวดจับฉลากใหม่ในเวลาอื่น เว้นแต่พระบาทสมเด็จพระเจ้าแผ่นดินซึ่งเปนเปรสิเดนประทับอยู่ในที่ประชุมนั้นด้วย สุดแล้วแต่จะทรงตัดสินในการเรื่องนั้น ๚ะ

ข้อ๒๐ถ้าโวดจับฉลากกันในข้อเดิมข้อแก้นั้นแล้ว