ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:กม ร ๕ (๑) - ๒๔๓๖.pdf/207

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
เล่ม ๑
195
ลักษณห้ามมิให้เด็กเล่นการพนัน

พนันมีผู้ใหญ่เปนเจ้ามือชักโยงให้เด็กเล่น คือ ไม้สามอัน ๑ ไม้ดำไม้แดง ๑ ไม้หมุน ๑ ดีดควง ๑ อีโปงปั่น ๑ อีโปงกำ ๑ อีโปงซัต ๑ ปั่นอีแปะ ๑ ขลุกฃลิก ๑ น้ำเต้าฬ่อ ๆ ๑ กรอกแกรก ๑ สี่เหง่าลัก ๑ รวม ๑๒ สิ่งนี้ห้ามมีให้ใครเปนเจ้ามือเล่นในที่บ้าน แลที่ถนนหนทาง แลที่อื่นทั่วทั้งกรุงเทพฯ เปนอันขาต ถ้าผู้หนึ่งผู้ใดยังขืนคิดการฬ่อลวงเปนเจ้ามือชักชวนให้เด็กเล่นการพนันตามถนนหนทางที่ใด ๆ อย่างที่กล่าวมาทั้ง ๑๒ สิ่งนี้ ก็ให้ทหารโปลิศกำนันอำเภอแลคนอื่น ๆ จับผู้เปนเจ้ามือแลเครื่องมือที่เล่นมาส่งยังโรงทหารโรงโปลิศ ชำระเปนสัตย์จะปรับเจ้ามือผู้เล่นเปนเงินสิบตำลึงให้เปนค่าสินบนแก่ผู้จับ แล้วให้ลงพระราชอาญาเฆี่ยนเจ้ามือผู้เล่นยกหนึ่ง ๓๐ ที แล้วให้เจ้าหมู่มุลนายรับเอาตัวไป ถ้าเล่นในที่เรือนที่บ้าน ก็ให้ปรับไหมเจ้ามือเงินสืบตำลึงเปนค่าสินบน แลให้ทำโทษตามเช่นกล่าวมาแล้วนั้น ส่วนเจ้าฃองเรือนเจ้าของบ้านยอมให้เจ้ามือไปเล่น ให้ปรับไหมเงินห้าตำลึงไว้สำหรับซ่อมแซมบำรุงถนน อนึ่ง ถ้าทหารโปลิศก็ดี ผู้รับสินบนจับก็ดี จับได้ไม่เอาตัวมาส่งเจ้าพนักงานลงเอาเงินกันมาก ๆ น้อย แลปล่อยตัวผู้ทำละเมิดพระราชบัญญัตินี้เสีย มีผู้มาร้องฟ้องว่ากล่าว ชำระได้ความจรีง ให้ลงพระราชอาญาเฆี่ยน