เปนบันเดาะ ๑ หมอยามิได้เรียนคำภีร์แพทย์ ๑ ช่างเกือก ๑ คนประมง ๑ คนโทโสมาก ๑ คนเปนเพชฆาฎ ๑ คนโรคมาก ๑ คนมักเสีย⟨ด⟩ส่อท่าน ๑ คน ๑๑ จำพวกนี้ให้ควรฟังเอาเปนพยานได้
มาตรา๒คน ๒๒ จำพวกจะฟังเอาถ้อยคำเปนพยานไม่ได้นั้น คนกู้หนี้ยืมสืนผู้เปนความตั้งแต่ตำลึงหนึ่งขึ้นไป ๑ คนเปนทาษผู้เปนความค่าตัวแต่สองตำลึงขึ้นไป ๑ คนเปนญาติพี่น้องบิ⟨ด⟩ามารดาเขยสะไพ้ผู้เปนความ ๑ คนเปนมิตรสะหายได้ลงนิ้วสาบาลร่วมทุกข์รวมศุขไว้ต่อกัน ๑ คนไม่มีบ้านเรือนเที่ยวจรนอนตามวัดตามศาลาโรงร้านที่ต่าง ๆ ๑ คนถือกระเบื้องกระลาฃอทานเลี้ยงชีวิตร ๑ คนหูหนวกทั้งสองข้างไม่ได้ยิน ๑ คนตาบอดทั้งสองข้างมิได้เหน ๑ หญิงนครโสภีนีมีสารกรมธรรมประทับตราแล้วก็ดี แลยังไม่ได้ประทับตราก็ดี รับจ้างชำเราหาเงิน ๑ หญิงแพศยามากชู้เหนือผัว ๑ คนเพื่อนกินอยู่สำมะเลเสพย์สุราสาบาลตัวไว้ต่อกันกับผู้เปนความ ๑ คนอริวิวาทกับผู้เปนความกำหนดใน ๗ เดือน ๑ คนมักมากถ้อยความรับว่าความแทนผู้เปนความหลายโรงศาล ๑ คนโกรธผูกเวรกับผู้เปนความ ๑ เด็กอายุแต่ ๗ ปีลงมาถ้อยคำไม่ยั่งยืน ๑ คนสูงอายุ ๗๐ ปีขึ้นไปถ้อยคำฟั่นเฟือนหลงใหล ๑ คนเต้นรำฃอทานเลี้ยงชีวิตร ๑ คนเปนพ่อมดแม่มดมารยาอุบายให้คนเชื่อ
