ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:กม ร ๕ (๑) - ๒๔๓๖.pdf/57

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
เล่ม ๑
45
ลักษณภาษีฝิ่น

เจ้าพระยา ฤๅมีฝิ่นสำหรับลูกเรือใช้ถึงด่านเมืองสมุทปราการ ให้บอกผู้ว่าราชการแลเจ้าพนักงานที่เมืองสมุทปราการว่ามีฝิ่นมากน้อยเท่าใด ยี่ห้ออย่างไร เจ้าของแลเรือชื่อไร ผู้ว่าราชการเจ้าพนักงานที่เมืองสมุทปราการจดหมายไว้แล้ว จะได้ให้ไปรับเอาฝิ่นมารักษาไว้กว่าเจ้าพนักงานในกรุงเทพมหานครจะซื้อ แต่ราคาฝิ่นนั้นตามแต่จะว่ากัน ถ้าเจ้าพนักงานในกรุงไม่ซื้อ จะเอาฝิ่นกลับออกไป ต้องฃอหนังสือเจ้าพนักงานสำหรับลำ จึ่งจะออดไปได้ ถ้าได้หนังสือสำหรับลำกำหนดจะใช้จักรใช้ใบแล้ว มีธุระเหตุการ เรือยังไม่ได้ใช้จักรใช้ใบออกไป ฝิ่นนั้นต้องมอบเจ้าพนักงานที่เมืองสมุทปราการ ถ้าไม่ได้เอาฝิ่นมอบเจ้าพนักงาน แลไม่มีสนังสือเจ้าพนักงานสำหรับลำ ก็ให้ปรับไหมผู้นั้นตั้งแต่ ๘๐๐ บาทลงมา ให้ริบเอาฝิ่นเสีย

ข้อว่า ผู้ใดไม่ทำตามกฎหมายนี้ ขืนลักลอบซื้อขายฝิ่นเถื่อน เจ้าพนักงานจะแต่งคนออกสอดแนมซื้อฝิ่นเถื่อนสามคน ถ้าได้เนื้อฝิ่นมาคนละตำลึงขึ้นไปทั้งสามคนแล้ว ให้เจ้าพนักงานส่งผู้ซื้อฝิ่นสามคนนั้นมาให้ตระลาการไล่เลียงไถ่ถาม ให้สาบาลตัวโดยสัจโดยธรรม แล้วจึ่งให้ตระลาการเกาะตัวผู้ขายฝิ่นมาชำระแลปรับไหมทำโทษตามกฎหมายภาษีฝิ่นตั้งแต่ ๒๐๐๐ บาทลงมา

ข้อว่า ถ้ามีผู้หนึ่งผู้ใดมารับสินบนนำจับผู้ลัก