ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:กม ร ๕ (๑) - ๒๔๓๖.pdf/65

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
เล่ม ๑
53
ลักษณภาษีฝิ่น

อำเภอไปจับได้ฝิ่นดิบฝิ่นสุก เจ้าของฝิ่นจะต่อสู้ว่า ผู้นำจับแลพวกเจ้าภาษีเอาฝิ่นไปใส่ไว้แล้วพาโลจับ ก็ให้ผู้ว่าราชการเมืองกรมการชำระสืบพยานรางวัดบ้านเรือนใกล้เคียง ถ้าพยานสาบาลเบิกความว่า ผู้ต้องจับเปนคนซื้อคนขายคนสูบฝิ่นอยู่ ก็ให้ปรับไหมผู้ต้องจับตั้งแต่ ๑๐๐๐ ลงมา ให้ริบเอาฝิ่นเสีย ถ้าพยานเบิกความว่า ผู้ต้องจับเปนคนดี ไม่ได้ขายไม่ได้สูบฝิ่น ก็ให้ปรับไหมผู้นำจับตามกฎหมายตั้งแต่ ๑๐๐๐ บาทลงมาให้แก่ผู้ต้องจับ

กฎหมายภาษีฝิ่น ว่าด้วยการเกี่ยวข้องแก่ลูกค้าต่าง ๆ หัวเมืองฝ่ายไต้ ๕ ข้อ ฝ่ายทะเลตวันตก ๕ ข้อ

ข้อว่า หัวเมืองฝ่ายไต้ หัวเมืองฝ่ายทะเลตวันตก มีปากน้ำออกทะเลเรือ ลูกค้าในบ้านเมืองฤๅเรือลูกค้าในบังคับกงสุลต่างประเทสก็ดี ถ้าจะบันทุกฝิ่นดิบฝิ่นสุกเข้ามาถึงด่าน ให้บอกจำนวนฝิ่นดิบฝิ่นสุกแก่นายด่านให้สิ้นเชิง แล้วให้นายด่านกำกับเรือที่บันทุกฝิ่นเข้าส่งแก่เจ้าภาษีจงทุกลำ ให้ลูกค้าขายฝิ่นดิบฝิ่นสุกให้แก่เจ้าภาษี ราคาตามแต่จะว่ากัน ถ้าเจ้าภาษีไม่ซื้อ ให้เอาฝิ่นกลับออกไปให้พ้นเฃตรแดนบ้านเมือง ไม่ต้องเสียอะไร แต่ต้องฃอหนังสือเจ้าภาษีฝิ่นสำหรับลำ จึ่งจะออกไปได้ ถ้าได้หนังสือสำหรับลำ กำหนดจะไปแล้ว มีธุระเหตุการเกิดขึ้น ไปยังไม่ได้ ฝิ่นนั้นต้องมอบเจ้าภาษีเมืองนั้น ๆ ไว้ก่อน ถ้าเมื่อเอาฝิ่นเข้ามา