แล้ว ให้นายอากรคนใหม่ใช้เงินทุนฝิ่นให้แก่นายอากรคนเก่าตามพระราชบัญญัติอากรฝิ่นเพิ่มเติม รัตนโกสินทรศก ๑๐๙ หมวด ๔ มาตรา ๒๓ คิดเทียบตามอัตราราคาฝิ่นดิบที่ซื้อมาต้มในปีนั้นดังนี้ คือ ฝิ่นดิบราคาหีบหนึ่งตั้งแต่ ๙๕๐ บาทขึ้นไปถึง ๑๐๕๐ บาท ให้คิดราคาเสี้ยงหุนตำลึงละ ๑ บาท สี่หุนตำลึงละ ๕๖ อัฐ ฝิ่นดิบราคาหีบหนึ่งตั้งแต่ ๑๐๕๐ บาทขึ้นไปถึง ๑๑๕๐ บาท ให้คิดราคาอย่างเสี้ยงหุนตำลึงละ ๑ บาท ๘ อัฐ อย่างสี่หุนตำลึงละ ๑ บาท ขึ้นร้อยบาทต่อ ๘ อัฐ เปนลำดับไป
ข้อ๓การบังคับให้นายอากรจำหน่ายฝิ่นสุก ซึ่งมีความอยู่ในพระราชบัญญัติอากรฝิ่นเพิ่มเติม รัตนโกสินทรศก ๑๐๙ มาตรา ๔๔ ว่า ราคาฝิ่นซึ่งนายอากรจะจำหน่ายขายในกรุงเทพฯ แลหัวเมืองควรขายราคาเท่าใด เสนาบดีกระทรวงพระคลังจะกำหนดไปในท้องตรา แลได้มีกำหนดราคาตั้งขึ้นเปนกฎข้อบังคับ รัตนโกสินทรศก ๑๑ โดยเสนาบดีกระทรวงพระคลังได้รับพระราชทานพระบรมราชานุญาต ได้ใช้ต่อมาจนถึงรัตนโกสินทรศก ๑๑๔ นั้น บัดนี้ จะได้อธิบายวิธีการของกฎข้อบังคับนั้นให้เปนพิกัดอัตราเพื่อให้นายอากรฝิ่นเข้าใจการโดยละเอียด ดังต่อไปนี้ คือ ฝิ่นดิบราคาหีบละ ๑๐๕๐ บาทลงมา ให้ขายเสี้ยงหุนอย่างสูงไม่เกินตำลึงละ ๓ บาท ๔๘ อัฐ สี่หุนอย่างสูงไม่เกินตำลึงละ ๓ บาท ๓๒ อัฐ ถ้าฝิ่นดิบราคาหีบละ ๑๑๕๐ บาท
