ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:กม ร ๗ - ๒๔๖๘.pdf/12

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว

ให้แน่นอนต่อไปโดยอนุสัญญาฤๅโดยความตกลงบูรณการฉบับใดฉบับหนึ่งซึ่งหมายไว้ในข้อ ๒๖ แห่งหนังสือสัญญาฉบับนี้

โดยอนุโลมตามหลักซึ่งประกาศไว้ในกติกาสันนิบาตชาตินั้น ทั้งสองฝ่ายตกลงสัญญาต่อกันว่า ถ้าในภายหน้ามีปัญหาพิพาทเกิดขึ้นในระวางสองฝ่ายซึ่งใม่สามารถจะระงับได้ด้วยทำความตกลงปรองดองกันและโดยทางทูตไซร้ ทั้งสองฝ่ายจะต้องเสนอข้อพิพาทนั้นให้อนุญาโตตุลาการ จะเปนคนเดียวฤๅหลายคนก็ตาม ซึ่งทั้งสองฝ่ายจักได้เลือกสรรขึ้นนั้น ตัดสิน ฤๅเมื่อใม่ตกลงกันทางอนุญาโตตุลาการ ก็จะต้องเสนอข้อพิพาทนั้นต่อศาลประจำยุติธรรมระวางประเทศ ในกรณีเช่นนี้ ศาลที่ว่านั้นจะต้องได้รับเสนอคดีโดยความยินยอมพร้อมกันทั้งสองฝ่าย ฤๅเมื่อทั้งสองฝ่ายใม่ได้ทำความตกลงพร้อมใจกัน ก็ให้รับเสนอคดีโดยฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งทำคำร้องขอไปถ่ายเดียว

แต่ทะว่าในส่วนข้อพิพาทซึ่งเกี่ยวด้วยบทบัญญัติแห่งบันดาความตกลงก่อน ๆ กระบวนที่เพ่งเลงในวรรคที่ ๒ ของข้อ ๒๗ ซึ่งกล่าวมาข้างบนนี้ไซร้ การใช้ข้อความที่มีอยู่ในวรรคก่อนนี้จะใม่เปนกรณีย์ที่บังคับ จนกว่าจะได้สำเร็จการเจรจาซึ่งหมายไว้ในวรรคที่ ๒ ของข้อ ๒๖ แห่งหนังสือสัญญาฉบับนี้