ข้ามไปเนื้อหา

หน้า:กม ร ๗ - ๒๔๗๔.pdf/153

จาก วิกิซอร์ซ
หน้านี้ได้พิสูจน์อักษรแล้ว
๑๒๗

ผู้ประพันธ์มีสิทธิแต่ผู้เดียวที่จะโฆษณาซึ่งวรรณกรรมของตนด้วยวิธีใด ๆ เว้นแต่จะขัดด้วยข้อสัญญาพิเศษ

มาตราผู้ประพันธ์นาฏกียกรรมหรือนาฏกีย-ดนตรีกรรมมีสิทธิแต่ผู้เดียวที่จะนำออกเองหรือมอบอำนาจให้ผู้อื่นนำออกเล่นแสดงต่อประชาชนซึ่งนาฏกียกรรมหรือนาฏกีย-ดนตรีกรรมของตน ไม่ว่านาฏกียกรรมหรือนาฏกีย-ดนตรีกรรมนั้นจะได้โฆษณาแล้วหรือยัง

ในระวางที่ยังคงมีสิทธิแต่ผู้เดียวในคำแปล ท่านว่า ผู้ประพันธ์ย่อมได้รับความคุ้มครองในการที่ผู้อื่นจะเอาคำแปลแห่งนาฏกียกรรมหรือนาฏกีย-ดนตรีกรรมของตนไปเล่นแสดงต่อประชาชนโดยมิได้รับอำนาจ

ผู้ประพันธ์ดนตรีกรรมที่ยังไม่ได้โฆณานั้น ย่อมได้รับความคุ้มครองในการที่ผู้อื่นจะนำดนตรีกรรมของตนไปเล่นแสดงต่อประชาชนโดยมิได้รับมอบอำนาจ ถ้าดนตรีกรรมนั้นได้โฆษณาแล้ว ท่านว่า ผู้ประพันธ์จะได้รับความคุ้มครองในการที่ผู้อื่นเอาไปเล่นแสดงต่อประชาชนโดยมิได้รับอำนาจ ก็ต่อเมื่อผู้ประพันธ์ได้บอกไว้โดยชัดแจ้งที่หน้าปกหรือตอนเริ่มต้นแห่งดนตรีกรรมนั้นว่า ห้ามมิให้ผู้ใดเอาไปเล่นแสดง

มาตราผู้ประพันธ์ดนตรีกรรมมีสิทธิแต่ผู้เดียวที่จะมอบอำนาจให้